كلمه «شيطان»  که بارها در قرآن کریم از او یاد شده،‌ از ریشه لغوی «شطن» می‌باشد. و «شاطن»؛ به موجود خبيث و پست، متمرّد و سركش، طاغى و نافرمان گفته می‌شود که ممکن است انسان، جنّ يا هر جنبنده ديگری باشد و حتى از روح شرير و دور از حق نيز با عنوان «شیطان» یاد شده است. بنابراين، شيطان اسم عام(اسم جنس) است كه به هر موجود موذى و منحرف كننده - خواه انسان يا غير انسان - اطلاق می‌شود.

در قرآن مجيد و لسان ائمه معصومين(ع) نيز شيطان تنها به موجود خاص اطلاق نشده؛ بلكه به انسان‌هاى شرور يا حتى اخلاق ناپسند، مانند حَسَد، نيز شيطان گفته‌اند.

با این وجود در بسیاری از موارد،‌ مراد از شیطان، همان «ابلیس» است که به دلیل خودداری از اجرای فرمان خدا مبنی بر سجده بر آدم(ع) از بهشت اخراج شد.

از این رو می‌توانید بسیاری از پرسش‌های مرتبط با شیطان را ذیل مدخل ابلیس بیابید.