«صراط» در لغت به معناى راه و مسیر است و برخی آن را به بزرگراه وسيع و روشن معنا کرده‌اند. گروهی از لغت‌دانان نیز  معتقدند که «صراط» در اصل «سراط» و از ریشه «سرط» می‌باشد  كه به معناى بلعيدن است؛ و چون جاده به گونه‌ای است که گويا مسافر را در كام خود فرو برده و او را به پيش می‌‏برد، به آن "صراط" گفته می‌‏شود. شاید از این رو باشد که به مسیری که همگان در قیامت باید آن را بپیمایند نیز «صراط» گفته می‌شود.

در متون قرآنی و دیگر متون دینی، اصطلاحات گوناگونی وجود دارد که از واژه «صراط» در آنها استفاده شده است:

صراط مستقیم: راه راستی که انسان را به رضوان الهی و بهشت او راهنمایی می‌کند. از انواع ترکیبات «صراط»، اصطلاح «صراط مستقیم» بیشترین کاربرد را در قرآن کریم دارد.

صراط حمید: راه خدايى كه مستحق حمد و ستايش است که عبارت دیگر از همان صراط مستقیم است. 

صراط جحیم: خداوند در روز قیامت به فرشتگانى كه مأمور فرستادن کفار به دوزخ‌اند، فرمان می‌دهد تا آنان‌را به سمت جهنم راهنمایی کنند؛ بنابر این «صراط جحیم» یعنی راه دوزخ.

پل صراط: که در متن دوزخ قرار داشته و برای رسیدن به بهشت باید از آن عبور کرد.

و نیز سواء الصراط، صراط سوی، صراط الله و ...