مراجع معظم تقلید در این باره فرموده‌اند:

هر گاه روزه دار عمداً قى (استفراغ) کند اگر چه به واسطۀ مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر سهواً یا بى‌اختیار قى کند اشکال ندارد و روزه باطل نیست.[1] در هر حال این عمل گرچه از روی عمد انجام شود ولی کفّاره ندارد.[2]

ولی اگر این کار بدوت دلیل و صرفا برای باطل کردن روزه باشد، برخی از مراجع[3]می‌گویند، باید کفاره افطار عمدی بدهد.

ضمائم:

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به قسمت دوم سؤال، چنین است:[4]

حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

قی کردن عمدی موجب باطل شدن روزه می‌گردد که فقط قضا لازم است.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

در فرض سؤال باید کفاره بدهد.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

اگر عمدا استفراغ کند روزه‌اش باطل می شود.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

عمل مذکور کفاره ندارد.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

مبطل روزه و موجب کفاره عمدی است.

حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):

استفراغ عمدی بدون عذر و بدون هدف، حرام است و روزه را باطل می‌کند و قضای این روزه واجب است، ولی کفاره ندارد.

لینک به سایت استفتائات

[1]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّى)، محقق و مصحح: بنى هاشمى خمینى، سید محمد حسین، ج‌1، ص 921، م 1646، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ ‏هشتم، 1424ق.

[2]. همان، ص 926، م 1658.

[3]. آیات عظام: مکارم شیرازی و صافی گلپایگانی.

[4]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، صافی گلپایگانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.