لطفا صبرکنید
بازدید
6498
6498
آخرین بروزرسانی:
1391/12/21
کد سایت
fa26427
کد بایگانی
31588
نمایه
اصل تبری از دشمن و روابط دیپلماتیک با دنیا
طبقه بندی موضوعی
بیشتر بدانید
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا اصل تبری از دشمن، ما را از تکنولوژی پیشرفته آنان عقب نگه‌نمی‌دارد؟
پرسش
آیا اصل تبری از دشمن ما را از تکنولوژی پیشرفته آنان عقب نگه‌نمی‌دارد؟ منابع روایی و تفسیری در زمینه راهکارهایی برای استفاده از دشمن در زمینه علمی بدون پذیرش سلطه دشمن معرفی کنید؟
پاسخ اجمالی
«تبری» به معنای نداشتن روابط سیاسی و دیپلماسی و تبادل همفکری در زمینه‌های صنعتی و تکنولوژی با کشورهای جهان نیست. تبری یعنی برقرار نکردن روابط دوستانه با دشمنانی که همچنان بر دشمنی خود با ما باقی هستند و در روابط خود جز سلطه و به استعمار کشیدن ما چیزی دیگری را در نظر ندارند، و هیچ‌گاه خیرخواه ما نبوده و نیستند. این‌جا است که برقراری روابط دوستانه با چنین کشورهایی باعث رسیدن آنان به اهداف و برنامه‌های سلطه جویانه‌شان خواهد شد. از این کشورها باید تبری جست؛ و نباید با آنان مبادلات فکری و فرهنگی برقرار نمود؛ چون مشترکات فکری و فرهنگی ما با آنان بسیار ناچیز است. البته این نوع کشورها در دنیایی کنونی بسیار اندک هستند، ضمن این‌که امروزه دیگر صنعت و تکنولوژی در انحصار کشورهای بزرگ و سلطه‌گر نیست.
اما کشورها و جوامعی که از لحاظ دینی و فرهنگی با ما تفاوت دارند، ولی در عین حال در روابط دیپلماسی در پی سلطه و ظلم به ما نیستند، این‌جا اساساً تبری معنا پیدا نمی‌کند، روابط ما با آنها بر اساس احترام متقابل است، و در زمینه‌های اقتصادی، صنعتی، سیاسی و... می‌توانیم با آنها رابطه داشته باشیم، و از تجربیاتشان استفاده کنیم. این نوع روابط نه مورد نهی دین و نه عقل است، بلکه مورد تأیید و پسندیده است.
قرآن کریم این مسئله را چنین بیان می‌کند: «لا یَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذینَ لَمْ یُقاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَ لَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطینَ»؛[1] خدا شما را از نیکى کردن و عدالت ورزیدن با آنان‌که با شما در دین نجنگیدهاند و از سرزمین‌تان بیرون نراندهاند، باز نمىدارد. خدا کسانى را که به عدالت رفتار مىکنند دوست دارد.
«إِنَّما یَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذینَ قاتَلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَ أَخْرَجُوکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ وَ ظاهَرُوا عَلى إِخْراجِکُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛[2]جز این نیست که خدا از دوستى ورزیدن با کسانى که با شما در دین جنگیدهاند و از سرزمین خود بیرونتان راندهاند یا در بیرون راندنتان هم‌دستى کردهاند شما را باز دارد. و هر که با آنها دوستى ورزد از ستم‌کاران خواهد بود.
بنابر این، معیار در روابط دیپلماتیک با کشورهای دنیا، به رسمیت شناختن حقوق یکدیگر و احترام متقابل است. و این در دنیای کنونی در مبادلات تجاری، صنعتی، بازرگانی و... اصل پذیرفته شده است.
اما کشورها و جوامعی که از لحاظ دینی و فرهنگی با ما تفاوت دارند، ولی در عین حال در روابط دیپلماسی در پی سلطه و ظلم به ما نیستند، این‌جا اساساً تبری معنا پیدا نمی‌کند، روابط ما با آنها بر اساس احترام متقابل است، و در زمینه‌های اقتصادی، صنعتی، سیاسی و... می‌توانیم با آنها رابطه داشته باشیم، و از تجربیاتشان استفاده کنیم. این نوع روابط نه مورد نهی دین و نه عقل است، بلکه مورد تأیید و پسندیده است.
قرآن کریم این مسئله را چنین بیان می‌کند: «لا یَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذینَ لَمْ یُقاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَ لَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطینَ»؛[1] خدا شما را از نیکى کردن و عدالت ورزیدن با آنان‌که با شما در دین نجنگیدهاند و از سرزمین‌تان بیرون نراندهاند، باز نمىدارد. خدا کسانى را که به عدالت رفتار مىکنند دوست دارد.
«إِنَّما یَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذینَ قاتَلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَ أَخْرَجُوکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ وَ ظاهَرُوا عَلى إِخْراجِکُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛[2]جز این نیست که خدا از دوستى ورزیدن با کسانى که با شما در دین جنگیدهاند و از سرزمین خود بیرونتان راندهاند یا در بیرون راندنتان هم‌دستى کردهاند شما را باز دارد. و هر که با آنها دوستى ورزد از ستم‌کاران خواهد بود.
بنابر این، معیار در روابط دیپلماتیک با کشورهای دنیا، به رسمیت شناختن حقوق یکدیگر و احترام متقابل است. و این در دنیای کنونی در مبادلات تجاری، صنعتی، بازرگانی و... اصل پذیرفته شده است.
نظرات
