بر اساس روایات، حضرت زهرا(س) صاحب اموالی بود که از طریق هبه(بخشش) به آن‌حضرت رسیده بود و ایشان بخشی از اموالش را وقف نمود. در این فرصت به چند مورد اشاره می‌شود:
1. از امام صادق(ع) درباره صدقات رسول خدا(ص) و امام علی(ع) پرسیده شد، آن‌حضرت در پاسخ فرمود: «صدقه‌هاى آنان به ما حلال است. حضرت فاطمه(س) صدقه‌هاى خود را براى بنی هاشم و بنی مطلب قرار داد».[1]
2. امام باقر(ع) به ابابصیر فرمود: «آیا وصیت حضرت فاطمه را برایت بخوانم؟» ابابصیر گفت: آرى. آن‌حضرت از کیسه‌اى نوشته‌اى بیرون آورد و خواند: «بسم الله الرّحمن الرّحیم، این وصیت‌نامه فاطمه دختر پیامبر خدا(ص) براى على بن ابى طالب(ع) است؛ باغات و مزرعه‌هاى هفت‌گانه‌ام را که عبارتند از: عَواف، دلال، برقه، مبیت، حسنى، صافیه و مزرعه امّ ابراهیم همه در اختیار على است و پس از او در اختیار حسن و سپس حسین و پس از او بزرگ‌ترین فرزندانم متولّى آنها خواهند بود. بر این وصیت‌نامه مقداد و زبیر را شاهد می‏گیرم. نویسنده وصیت‌نامه: على بن ابى طالب».[2]
3. از امام رضا(ع) درباره باغ‌های هفت‌گانه پرسیده شد که آیا آنها ارث رسول خدا(ص) براى فاطمه(ع) بوده است؟ امام(ع) فرمود: «آنها وقف بودند و رسول خدا(ص) از محل در آمد آنها مخارج مهمان‌هاى خود را تأمین می‏کرد و هنگامى که رحلت نمود عبّاس عموى پیامبر درباره آنها با حضرت فاطمه(س) به خصومت پرداخت و حضرت على(ع) و سایرین شهادت دادند که آنها وقف حضرت فاطمه بوده است و آنها عبارتند از: دلال، عواف، حسنى، صافیه، مال امّ ابراهیم، مبیت و برقه».[3]

---