لطفا صبرکنید
27137
- اشتراک گذاری
در قرآن و روایات با تعبیرات "غسق اللیل" و "نصف اللیل" به نیمه شب شرعی اشاره شده است.
خداوند در قرآن می فرماید: أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلى غَسَقِ اللَّیْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً.
امام صادق (ع) فرمود: اول وقت نماز عشاء رفتن سرخی است که بعد از غروب آفتاب پیدا می شود و آخرش تا غسق اللیل یعنی نیمه شب است. با مطالعه روایاتی که در این زمینه وارد شده شکی بر جای نمی ماند که مفهوم نیمه شب برای مسلمانان روشن و واضح بوده است.
با توجه به معنای "غسق" که شدت ظلمت و تاریکی است به دست آوردن آن آسان به نظر می رسد. نبودن ساعت در صدر اسلام به معنای نفی مطلق وسایل و ابزار تشخیص اوقات و زمان ها نیست. و این طور نیست که آنان اطلاعات نجومی نداشته باشند، بلکه سابقه اطلاعات نجومی بشر به چند هزار سال قبل از ظهور پیامبر می رسد.
باید توجه داشت ظهر شرعى عبارت است از: مایل شدن خورشید از وسط آسمان به سوى مغرب، بنابر این اگر اوقات شرعی اعلام شده از طریق سایت هواشناسی با این معیار منطبق باشد صحیح است و الاّ درست نخواهد بود.
در رابطه با اختلاف بین شیعه و سنی در اوقات شرعی به کتاب "الفقه على المذاهب الأربعه و مذهب أهل البیت، ج 1، ص 277، تألیف، الجزیری، عبد الرحمن، الغروی، السید محمد و یاسر مازح، مراجعه نمایید.
در حقیقت پرسش شما از چند بخش تشکیل شده است که ما بر همان چینش به پاسخ آن می پردازیم.
1. در زمان پیامبر نیمه شب شرعی را چگونه محاسبه می کردند؟
پیش از پرداختن به پاسخ تذکر نکاتی خالی از لطف نیست.
اول. در قرآن و روایات با تعبیرات "غسق اللیل" و "نصف اللیل" به نیمه شب شرعی اشاره شده است. در قرآن می فرماید: "أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلى غَسَقِ اللَّیْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً".[1]
راغب در مفردات می گوید: "غسق اللیل" به معناى شدت ظلمت شب است.[2] با توجه به این که غسق شدت ظلمت است، و تاریکى شب در نیمه شب از هر وقت متراکمتر است این کلمه روى هم رفته "نیمه شب" را مىرساند.[3] و اما در روایات: امام باقر (ع) می فرماید: "وقت نماز شب بین نیمه شب تا آخر شب است.[4] امام صادق (ع) فرمودند: اول وقت نماز عشاء رفتن سرخی است که بعد از غروب آفتاب پیدا می شود و آخرش تا غسق اللیل یعنی نیمه شب است.[5]
دوم. با مطالعه روایاتی که در این باره وارد شده بدون تردید مفهوم نیمه شب برای مسلمانان روشن و واضح بوده است؛ زیرا در هیچ یک از روایاتی که امامان معصوم (ع) به مسئله نیمه شب اشاره نمودند، هیچ راوی از زمان نیمه شب و کیفیت آن پرسش ننموده است. این بیانگر آن است که این مسئله برای مردم امر مخفی و پنهانی نبوده است.
2. در صدر اسلام نیمه شب را چگونه محاسبه می نمودند؟
با توجه به بیان نکته "دوم" پاسخ به این پرسش از اهمیت چندانی برخوردار نیست؛ زیرا روشن شد که معنای آن روشن و واضح بود با این حال احتمالاتی به ذهن می رسد که بیان می کنیم:
الف. با توجه به معنای "غسق" که شدت ظلمت و تاریکی است به دست آوردن آن آسان به نظر می رسد؛ زیرا تاریک ترین زمان در شب همان نیمه شب است.
ب. نبودن ساعت در صدر اسلام به معنای نفی مطلق وسایل و ابزار تشخیص اوقات و زمان ها نمی تواند باشد؛ زیرا بشر از دیرباز از ابزارهایی برای تشخیص زمان استفاده نموده و کارش را با آن تطبیق می نموده است.
3. این حرف که مردم آن زمان اطلاعات نجومی نداشتند، بر اساس آیات قرآن بطلانش روشن است.[6]
4. اما پرسش شما در رابطه با اختلاف زمان اذان ظهر با سایت های هواشناسی.
باید توجه داشت ظهر شرعى عبارت است از: مایل شدن خورشید از وسط آسمان به سوى مغرب و بهترین راه براى پى بردن به دخول وقت ظهر، استفاده از شاخص است و آن این است که قطعه چوب صاف یا میلهاى را در زمین هموار به طور عمودى فرو کند، صبح که خورشید بیرون مىآید سایه آن به طرف مغرب مىافتد و هر چه آفتاب بالا آید این سایه کم مىشود، هنگامى که سایه به آخرین درجه کمى رسید موقع ظهر است و همین که رو به زیادى گذارد و سایه به سوى مشرق برگشت اول وقت نماز ظهر و عصر است[7]، البتّه در بعضى از شهرها مثل «مکه» در بعضى از روزهاى سال هنگام ظهر سایه به کلى از بین مىرود و آفتاب کاملًا عمودى مىتابد، در این گونه مناطق موقعى که مجدداً سایه پیدا شد، وقت نماز ظهر و عصر شده است.[8]
بله برای نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء وقت های مخصوصی است که برای اطلاع از آن می توانید به رساله های عملیه مراجعه نمایید.[9]
آنچه بیان شد ملاک و معیار تشخیص ظهر شرعی است، بنابر این اگر اذان رادیو و تلویزیون و اوقات شرعی اعلام شده از طریق سایت هواشناسی و ... با این معیار منطبق باشد صحیح است و الاّ درست نیست.
5. اما این که آیا اختلافی بین شیعه و سنی در اوقات شرعی وجود دارد یا خیر؟
در این رابطه می توانید به کتاب "الفقه على المذاهب الأربعه و مذهب أهل البیت، ج 1، ص 277، تألیف، الجزیری، عبد الرحمن، الغروی، السید محمد و یاسر مازح و الفقه على المذاهب الخمسة، ج 1، ص 79، مغنیة، محمد جواد، مراجعه نمایید.
[1] اسرا، 78.
[2] راغب اصفهانى، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص 606، ناشر دارالعلم الدار الشامیة، دمشق، بیروت، چاپ اول ، 1412 ق.غَسَقُ اللیل: شدّة ظلمته.
[3] مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 12، ص 222، ناشر دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374 ش .
[4] شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 477، 1376، انتشارات جامعه مدرسین قم، 1413 هجرى قمرى.
[5] شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 219، 657.
[6] نحل، 16.
[7] ثقة الاسلام کلینى، کافی، ج 3، ص 276، دار الکتب الإسلامیة تهران، 1365 هجرى شمسى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ إِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ فَقَدْ دَخَلَ وَقْتُ الصَّلَاتَیْنِ إِلَّا أَنَّ هَذِهِ قَبْلَ هَذِهِ.
[8] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، (آیت الله مکارم شیرازی)، ج 1، ص 402، باید توجه داشت که ساعت "12" همیشه ظهر شرعى نیست، بلکه در بعضى از مواقع سال ظهر شرعى قبل از " 12" و گاهى بعد از ساعت " 12" است و ساعت " 12" ساعت قراردادى و رسمى است، نه شرعى.
[9] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج1، ص 403 و 407.