بر اساس برخی گزارش‌ها، هنگامی که امام علی(ع) بعد از لیلة المبیت و بعد از رسیدن پیامبر اسلام(ص) به مدینه، فواطم،[1] را به مدینه می‌برد، مورد حمله برخی افراد قریش قرار گرفت و به دفاع برخاست:

«هنگام هجرت،[2] پیامبر اسلام(ص)، امام على(ع) را مسئول بازگرداندن امانت‌های مردم و حرکت فواطم از مکه به سمت مدینه نمود؛ لذا امام(ع) همراه با برخی از مؤمنان مستضعفی که هنوز در مکه باقی مانده بودند، شبانه حرکت کردند ...  اما هنگامی که به نزدیک منطقه «ضجنان» رسیدند، هشت نفر از کفار قریش که یکی از آنها «جناح»، غلام «حرب بن امیه» بود، به آنان یورش برده و دستور توقف کاروان را دادند، ولی امام على(ع) قبول نکرد. جناح با شمشیر به امام(ع) حمله کرد، اما نتوانست به ایشان آسیب برساند. سپس امام(ع) با شمشیر ضربه‌ای به او زد و او را کشت و باقیمانده آنان نیز گریختند. بعد از این ماجرا امام(ع) همراه کاروان، حرکت به سمت مدینه را ادامه دادند».[3]

[1]. «منظور از فواطم»، 109776.

[2]. «هجرت پیامبر اسلام(ص) به مدینه و وقایع آن»، 37354؛ «مبدأ تاریخ مسلمانان»، 21102؛ «جایگاه هجرت و مهاجران در اسلام»، 50637.

[3]. شیخ طوسی، محمد بن حسن‏، امالی، ص 470، قم، دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق.