1. با توجه به تعالیم و آموزه‌های دین اسلام که نشان از رحمت و بخشش دارد، و ماه‌هایی؛ مانند رجب، شعبان و رمضان که ماه‌های رحمت‌اند، صحت موضوع مطرح شده در پرسش، بعید به نظر می‌رسد.
رسول خدا(ص) فرمود ماه رجب شهر اللَّه الاصب است و آن‌را اصب گویند از این جهت که رحمت خدا در این ماه بر بندگان می‌ریزد و در ماه شعبان خیرات منشعب و پراکنده شود و شیوع یابد. و در روز اول ماه مبارک رمضان لشکرهاى شیاطین در غل و زنجیر شوند و در هر شبى از شب‌هاى ماه مبارک رمضان هفتاد هزار بنده را خدا بیامرزد و چون شب قدر شود حق تعالى به قدر آنچه در ماه رجب و شعبان و رمضان تا آن شب قدر آمرزیده است بیامرزد، به غیر آن مردى که میان او و برادر دینى او عداوتى باشد، پس به فرشتگان بفرماید به او مهلت دهند تا اصلاح کند.[1]
2. اما دقیقاً بر عکس آنچه در پرسش ادعا شد، روایتی از امام موسى بن جعفر(ع) وجود دارد که اعلام می‌کند حسنات و خوبی‌ها در ماه رجب دو برابر شده و گناهان نه تنها دو برابر نمی‌شوند، بلکه پاک می‌‌شوند:
 «رَجَبٌ شَهْرٌ عَظِیمٌ یُضَاعِفُ اللَّهُ فِیهِ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُو فِیهِ السَّیِّئَاتِ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ تَبَاعَدَتْ‏ عَنْهُ‏ النَّارُ مَسِیرَةَ سَنَةٍ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة»؛[2] رجب ماه بزرگى است که خداوند در آن ماه پاداش‌‏ها را دو چندان می‌کند و گناهان را پاک می‌سازد. هر کس روزى از ماه رجب را روزه بدارد، دوزخ به اندازه مسافت صد سال از او دورى گزیند و هر که سه روز از ماه رجب را روزه بدارد بهشت بر او واجب می‌شود.

---