نخست باید گفت؛ نگارش‌ها تا حد زیادی وابسته به زمان و مکان بوده و نگارش حروف - حتی در یک زبان - در طول تاریخ تغییر می‌یابد و نمی‌توان هیچ‌کدامشان را به صورت قطعی درست و یا نادرست دانست؛ بلکه تنها می‌توان گفت در زمان فعلی، این نگارش بهتر از نگارش دیگر است.

به عنوان نمونه، کلمات عربی ابتدا به صورت خط کوفی بدون نقطه نگاشته می‌شدند، سپس نقطه به آنها افزوده شد و در طول تاریخ خط کوفی به نوع دیگری از نگارش تغییر یافت.

در مورد فاصله‌گذاری میان حروف و کلمات نیز وضعیت به همین شکل است. به عنوان نمونه حرف «فاء» همواره به کلمه ما بعد خود می‌چسبد؛ اما میان حرف «فی» و کلمه بعدی در بیشتر موارد فاصله می‌گذارند.

در مورد دو حرف «واو» و «أ» باید گفت؛ همان‌گونه که در پرسش اشاره شد، هر دو روش در متن‌های موجود در کتاب‌ها، نرم‌افزارها و پایگاه‌ها مشاهده می‌شود؛ اما رویه غالبی که تمام کشورهای عربی امروزه از آن پیروی کرده و به صورت استاندارد نگارشی درآمده، چسباندن این دو حرف به کلمه مابعد است؛ از این‌رو می‌توان گفت که برای همسان‌بودن نگارش‌ها در سطح بین المللی، بهتر آن است که در نگارش عربی، «واو» و «أ» را به کلمه بعدی بچسبانیم.

با این وجود، نگارش با فاصله آن‌را نیز نمی‌توان غلط به شمار آورد، چنانچه در نگارش فارسی نیز به صورت معمول، «واو» را با فاصله از کلمه ما بعد می‌نویسند.