اگر انسان در ماه رمضان به دلایل موجه و مشروعی روزه نگیرد، و بعد از ماه رمضان، عذر او برطرف شود، اما با این وجود، روزه‌های فوت شده را ظرف یک سال و تا ماه رمضان آینده قضا نکرده و آن را به سال‌های بعد موکول کند، اینجاست که علاوه بر قضای روزه، کفاره‌ای نیز به او تعلق می‌گیرد بدین ترتیب هم باید روزه را قضا کند و هم برای هر روز آن، یک مُدّ (تقریباً 750 گرم) طعام، یعنی گندم، جو، نان، برنج و مانند اینها را به فقیر بدهد.

کفّارۀ مذکور که بابت تأخیر عمدی در انجام روزۀ قضا است، «کفّارۀ تأخیر» نامیده می‌شود.