با توجه به این‌که معتقدیم بهشت و دوزخ هم‌اکنون وجود دارند، پذیرش این‌که چیزهایی میان زمین و بهشت جابجا شوند، موضوعی نیست که از محالات باشد و قابل پذیرش نباشند.

در همین راستا روایاتی وجود دارد که می گوید «حجر الاسود» سنگی است که از بهشت به زمین آمده است.

البته به این موضوع در قرآن کریم پرداخته نشده و روایات مرتبط نیز با آن‌که در برخی منابع معتبر شیعه و اهل‌سنت وجود دارند؛ اما این‌گونه نیستند که سندی قوی داشته و قطعی الصدور باشند.

به عنوان نمونه، بر اساس یک خبر واحد، منذر ثورى از امام باقر(ع) در مورد پیشینه حجر الاسود پرسید و حضرتشان پاسخ فرمود: سه سنگ از سنگ‌هاى بهشت به زمین نازل شد، اول حجر الاسود بود، که آن‌را به حضرت ابراهیم(ع) ودیعه دادند. دوم؛ مقام ابراهیم، و سوم سنگ بنی‌‌اسرائیل.^[1]

بر اساس آنچه گفته شد، پذیرش این موضوع از محالات نیست و دلیلی برای انکار آن وجود ندارد، ولی این‌گونه هم نیست که اگر فردی آن‌را نپذیرد، منکر ضروری دین و مذهب شده باشد.

[1]. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق، مصحح، رسولی محلاتی، هاشم، ج 1، ص 59، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، 1380ق.«عن المنذر الثوری عن أبی جعفر ع قال سألته عن الحجر فقال:نزلت ثلاثة أحجار من الجنة: الحجر الأسود استودعه إبراهیم، و مقام إبراهیم و حجر بنی إسرائیل قال أبو جعفر: إن الله استودع إبراهیم الحجر الأبیض و کان أشد بیاضا من القراطیس فاسود من خطایا بنی آدم».‏