1. از نظر شیعه اصل ازدواج موقت، مانند ازدواج دائم جایز است، و حکم آن، حکم ازدواج دائم است، مگر برخی استثناءات؛ مانند ارث نبردن از شوهر و ... .
2. در احکام و شرایطی که برای ازدواج ذکر شده، زمان خاص در آن نیامده است. البته برخی از علما برای اجرای عقد در زمان‌های خاص کراهت قائل‌اند.
3. آنچه که در ماه رمضان ممنوع است، نزدیکی(جماع) با همسر، برای شخص روزه‏دار است، نه خواندن عقد.
4. نتیجه این‌که انسان می‌تواند در ماه مبارک رمضان ازدواج کند - چه دائم و چه غیر دائم -؛ یعنی اجرای عقد می‌تواند در روز باشد، اما نزدیکی فقط شب‌ها بعد از افطار تا هنگام اذان صبح، به مقداری که وقت برای انجام غسل، یا تیمم - در صورت عدم دسترسی به آب یا محذور استفاده از آن- داشته باشند.[1]

[1]. ر. ک: کتاب القضاء (الگلپایگانی)، ج 2، ص 99؛ تلخیص المرام فی معرفة الاحکام، ص 183؛ امام خمینی، تحریرالوسیلة، ج 1، ص 256؛ اللمعة الدمشقیة، فی فقه الامامیة، ص 182.