پاسخ پرسش مذکور، طی چند شماره ارائه می‌گردد:
1. مجازات سنگسار(رَجم) در مورد زناکاری است که در زمان زنا، متأهل بوده و امکان دست‌رسی و ارتباط زناشویی با همسر خود را داشته باشد و این عمل زشت را با یک فرد بالغ و عاقل انجام داده باشد.^[1] اما غیر این مورد مجازات رجم ندارد.
2. این مجازات در صورتی اجرا می‌شود که عمل زنا در دادگاه صالحه ثابت شده باشد، و اگر در دادگاه ثابت نشود، یا قبل از اثبات آن زناکننده واقعاً بین خود و خدای خود توبه کرده باشد، حدّی بر او جاری نمی‌شود.^[2] و انشاء ا... توبه او نیز مورد قبول درگاه الهی است.
3. شریعت مقدس اسلام، شرایط اثبات زنا را بسیار دشوار قرار داده است، به طوری که این عمل تنها با چهار مرتبه اقرار شخص زناکننده و یا با گواهی چهار شاهد عادلِ مرد^[3] که شهادت بدهند با چشم خود این عمل(دخول) را به صورت کاملاً واضح دیده‌‌اند.^[4] بنابراین، این عمل، حتی با شهادت سه شاهد ثابت نمی‌شود. همچنین با شهادت به این‌که دیدم این دو نفر در آغوش هم هستند زنا ثابت نمی‌شود.
4. اگر چنین مجرمی با شهادت شهود جرمش ثابت شود، اول کسى که او را سنگ می‌زند خود شهود هستند، سپس سایر مردم، ولی کسى که حدّى از حدود الهى به گردن او است نمی‌‌تواند اجراى سنگسار را به عهده گیرد.^[5] البته در جامعه اسلامی که قوانینی در این زمینه وضع شده است، اجرای حدود و احکام قضایی با حاکم است و مردم در این زمینه دخالتی ندارند.^[6]
5. نحوه اجرای سنگسار به شرح زیر است:
الف) ابتدا به مجرم دستور می‌دهند که غسل میت انجام دهد(همان سه غسلى که بعد از مرگ براى مرده انجام می‌شود) و بعد حنوط کند، سپس به همان شکلی که میت را کفن می‌کنند او را کفن می‌کنند.^[7]
ب) مجرم را تا کمر در گودالى قرار می‌دهند و آن‌را با خاک پر می‌کنند و آن‌قدر او را سنگ می‌زنند تا بمیرد.^[8]
ج) اندازه سنگ‌‌ها لازم است کوچک باشد، ولی پرتاب سنگ‌ریزه کفایت نمی‌کند.^[9]
د) بعد از مردن مجرم، بر او نماز میت می‌خوانند و دفنش می‌کنند.^[10]
6. چنانچه مُجرم در حال انجام سنگسار بتواند از گودال بیرون آمده و فرار کند، اگر جرم او به وسیله شهادت شهود ثابت شده باشد، دوباره باید وی را برگردانده و مجازات را تکرار نمایند، ولى اگر جرم او به وسیله اقرار خودش ثابت شده باشد، نظر مشهور آن است که مجازات را تکرار نمی‌کنند.^[11]
گفتنی است، احکام الهی بر اساس مصالح و مفاسد صادر شده، و در برخی موارد ممکن است اجرای حدود - چه در زمان حضور امام معصوم یا در زمان غیبت - بنابر دلایل و یا مصالحی موقتاً متوقف شود یا جایگزینی برای آن تعیین شود.[12]