لطفا صبرکنید
بازدید
71633
71633
آخرین بروزرسانی:
1392/09/17
خلاصه پرسش
چرا ازدواج با محارم حرام است؟
پرسش
چرا ازدواج محارم با یکدیگر حرام است؟
پاسخ اجمالی
به یقین خداوند حکیم مصالحی برای این کار در نظر داشته است. دلیل این حکم، آیه 23 سوره نساء است. در این آیه خداوند می‌فرماید: «مادران، دختران، خواهران، عمهها، خالهها، دختران برادران، دختران خواهران، زنانى که شما را شیر دادهاند، خواهران شیری و مادران زنانتان بر شما حرام شده‌‌اند. و دختران زنانتان که در کنار شما هستند، هر گاه با آن زنان هم‌بستر شدهاید بر شما حرام شده‌‌اند. ولى اگر هم‌بستر نشدهاید، گناهى مرتکب نشدهاید. و نیز همسران پسرانتان که از صلب شمایند (نه پسرخواندهها). و جمع کردن میان دو خواهر مگر آنچه گذشته است. خداوند آمرزنده و مهربان است».[1]
بر اساس این آیه خداوند بر مردان، ازدواج با مادر، خواهر، عمه، خاله، دختر خواهر، دختر برادر و... را حرام نموده است. هر چند حکمت اصلى این حکم براى ما روشن نیست، ولى مفسران در ذیل این آیه شریف به برخى حکمت‌‌هاى آن اشاره کرده‌‌اند، مانند:
1. همه انسانها به طور طبیعى از ازدواج با محارم تنفر دارند؛ به همین دلیل همه اقوام و ملل (جز افراد کمى) ازدواج با محارم را ممنوع مى‌دانند.
2. در میان محارم معمولاً جاذبه و کشش جنسى وجود ندارد؛ زیرا محارم اغلب با هم بزرگ مى‌شوند و براى یکدیگر فرد عادى و معمولى هستند، در حالى‌که یکى از شرایط استحکام پیوند زناشویى، جاذبه جنسى است؛ بنابراین، اگر ازدواج در میان محارم صورت گیرد ناپایدار و سست خواهد بود.
3. ازدواج با غیر محارم، عامل گسترش ارتباط اجتماعی است. به عبارت دیگر، روابط اجتماعی با ازدواج برون خانوادگی تقویت شده و انسانها در محدوده چهاردیواری خانه‌های خود باقی نخواهند ماند.[2]
بر اساس این آیه خداوند بر مردان، ازدواج با مادر، خواهر، عمه، خاله، دختر خواهر، دختر برادر و... را حرام نموده است. هر چند حکمت اصلى این حکم براى ما روشن نیست، ولى مفسران در ذیل این آیه شریف به برخى حکمت‌‌هاى آن اشاره کرده‌‌اند، مانند:
1. همه انسانها به طور طبیعى از ازدواج با محارم تنفر دارند؛ به همین دلیل همه اقوام و ملل (جز افراد کمى) ازدواج با محارم را ممنوع مى‌دانند.
2. در میان محارم معمولاً جاذبه و کشش جنسى وجود ندارد؛ زیرا محارم اغلب با هم بزرگ مى‌شوند و براى یکدیگر فرد عادى و معمولى هستند، در حالى‌که یکى از شرایط استحکام پیوند زناشویى، جاذبه جنسى است؛ بنابراین، اگر ازدواج در میان محارم صورت گیرد ناپایدار و سست خواهد بود.
3. ازدواج با غیر محارم، عامل گسترش ارتباط اجتماعی است. به عبارت دیگر، روابط اجتماعی با ازدواج برون خانوادگی تقویت شده و انسانها در محدوده چهاردیواری خانه‌های خود باقی نخواهند ماند.[2]
[1]. نساء، 23. «حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهاتُکُمْ وَ بَناتُکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ وَ عَمَّاتُکُمْ وَ خالاتُکُمْ وَ بَناتُ الْأَخِ وَ بَناتُ الْأُخْتِ وَ أُمَّهاتُکُمُ اللاَّتی أَرْضَعْنَکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ مِنَ الرَّضاعَةِ وَ أُمَّهاتُ نِسائِکُمْ وَ رَبائِبُکُمُ اللاَّتی فی حُجُورِکُمْ مِنْ نِسائِکُمُ اللاَّتی دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَإِنْ لَمْ تَکُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ وَ حَلائِلُ أَبْنائِکُمُ الَّذینَ مِنْ أَصْلابِکُمْ وَ أَنْ تَجْمَعُوا بَیْنَ الْأُخْتَیْنِ إِلاَّ ما قَدْ سَلَفَ إِنَّ اللَّهَ کانَ غَفُوراً رَحیما».
[2]. ر. ک: مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 3، ص 327 ـ 328، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 ش.
نظرات
