نمی‌توان به صورت قطعی این گروه‌ها را از زمینه‌سازان ظهور قلمداد کرده و آنچه اکنون در برخی مناطق و کشورها اتفاق می‌افتد را از حوادث متصل به ظهور دانست، اما همواره این امکان وجود دارد که گناهان برخی افراد و گروه‌ها، مقدمه‌ای برای برخی گشایش‌ها برای دیگر افراد باشد و آن افراد گناه‌کار را نمی‌توان اجرا کننده فرامین الهی دانست، چنان‌که قرآن کریم در مورد قوم نوح(ع) می‌فرماید:
«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‏ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسینَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُون‏ فَأَنْجَیْناهُ وَ أَصْحابَ السَّفینَةِ وَ جَعَلْناها آیَةً لِلْعالَمین»؛‏[1] و همانا نوح را به سوى قومش فرستادیم، پس در میان آنها نهصد و پنجاه سال درنگ نمود (اما جز اندکى به او ایمان نیاوردند)، پس آنها را طوفان(آب) فرا گرفت، در حالى‌که ستم‌کار بودند.
قوم نوح با گناه خود، مقدمات طوفان بزرگ و نجات مؤمنان را فراهم کردند، اما اینگونه نبود که آنان مجریان فرمان الهی باشند.

---