بر اساس برخی روایات؛ پس از ظهور شامی(شاید همان سفیانی باشد) و خروج یمانی و به راه افتادن حسنی، امام مهدی(عج) از شهر مدینه خروج کرده و به مکه می‌رود. در مکه شمشیر پیامبر(ص) را از غلاف خارج کرده و زره می‌پوشد و پرچم را بر می‌افرازد و از خدا درخواست ظهور می‌کند. حسنی به سوی امام می‌آید ولی توسط مردم مکه کشته شده و سرش به شام فرستاده می‌شود. در این هنگام امام(عج) ظهور می‌کند و مردم با او بیعت می‌کنند. او یک سپاه به سوی شهر مدینه روانه می‌کند و خود با سپاهش به سمت عراق می‌رود.[1]
روایات دیگر نیز به حضور ایشان در منطقه کوفه اشاره دارند.[2]
این‌که در روایات به حرکت امام زمان(عج) به مناطق دیگر اشاره نشده، نمی‌تواند بدین معنا باشد که حرکت امام زمان(عج) به شهر کوفه منتهی شده و به جای دیگری نخواهند رفت. البته این امکان نیز وجود دارد که ایشان در کوفه مستقر شده و بدون حضور در لشکر، سپاهیان خود را به مناطق دیگر ارسال کند؛ همان‌طور که نسبت به شهر مدینه چنین کاری را انجام می‌دهند.
قابل توجه است که ممکن است روایات دیگری نیز در این زمینه وجود داشته باشد که با فرض پذیرش سند تمامشان، این‌گونه نیست که بدائی در مورد آنها رخ نداده و از امور محتوم باشند. آنچه مسلم و برگشت ناپذیر است اصل ظهور آن حضرت می‌باشد.

---