ابتدا لازم است یادآور شویم، زن، در مسئله استمتاع جنسی لازم است رضایت شوهر را جلب نماید و نباید با عذرهایی، مانند شاغل بودن از این کار خودداری کرد. تنها در مواردی که واقعاً به حد عسر و حرج رسیده و عرفاً قابل تحمل نباشد، استنکاف همسر از روابط جنسی توجیه‌پذیر خواهد بود.
اما در مورد پرسش مذکور باید گفت، این کار اگر با اطلاع همسر بوده و ضرری برای او نداشته باشد، اشکالی ندارد وگرنه جایز نیست. البته برخی فقها[1] در صورت بی‌ضرر بودن داروی مذکور، اشکالی بر این کار نگرفته‌اند.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
جایز نیست مگر با رضایت او.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
اقدام مذکور بدون اطلاع و رضایت ایشان جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چنانچه ضرری برای زن نداشته باشد تمکین از شوهر لازم است، در هر حال استفاده از دمنوش مذکور اگر ضرری ندارد، بلا مانع است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
این کار بدون اطلاع او شرعاً به هیچ وجه جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
باید با اجازه ایشان باشد.
 حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. زن در مسأله استمتاع جنسی باید از شوهر اطاعت کند؛ مگر این‌که به حد عسر و حرج[3] یا ضرر برسد. بنابراین در فرض سؤال، مهم نیست که میزان میل و توانایی جنسی فرد از معمول افراد بیشتر است یا نه، بلکه ملاک آن است که همسر وی واقعاً توانایی تمکین بدون عسر و حرج  و بدون ضرر را داشته باشد. البته زن نباید به دلایل غیر موجه مانند شاغل بودن نسبت به تمکین کوتاهی کند.
2. خوراندن چیزی به یک فرد بدون اذن وی جایز نیست؛ البته اذن به طور کلی کافی است و لازم نیست در خصوص هر مورد اجازه بگیرد. همچنین اگر اذن در ارتکاز و ذهنشان باشد، ولی به زبان نیاورده باشند، کفایت می‌کند. در مورد سؤال گویا فرض این است که شوهر رضایت ندارد. پس جایز نیست. ولی اگر نجات جان کسی متوقف بر خوراندن چیزی به او باشد، نیاز به اذن نیست، بلکه حتی با منع صریح وی جایز است.
لینک به سایت استفتائات