اسلام برای ایجاد صفا و آرامش بین زن و شوهر و دوام زندگی آنها، وظایفی اخلاقی و فقهی را برای طرفین در نظر گرفته است. در این راستا در گزارشی صحیح از پیامبر(ص)،[1] نقل شده است: «أَوْصَانِی جَبْرَئِیلُ‏ ع بِالْمَرْأَةِ حَتَّى ظَنَنْتُ أَنَّهُ لَا یَنْبَغِی طَلَاقُهَا إِلَّا مِنْ فَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ»؛[2] جبرئیل پیوسته سفارش زنان را به من می‌نمود تا جایی که گمان کردم که اگر مرتکب فحشای آشکاری نشود، طلاق او حرام خواهد بود.[3]
اما در ارتباط با پرسش مطرح شده باید گفت؛ یکی از حقوقی که مرد بر زن دارد، پیروی زن از او در محل سکونت است که اگر در هنگام عقد ازدواج، زن شرط سکونت در محل خاصّی را نکرده باشد، مرد می‌تواند تعیین محل سکونت خانواده را مشخص کرده و زن باید از او پیروی کند.[4]
با این‌حال و با توجه به توصیه قرآنی «وَ أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوف»،[5] بهتر است زن و شوهر بر اساس صلاح زندگی و توجه به مسائل اخلاقی، این‌گونه امور را دوستانه حل نمایند و طبیعی است که اگر مواردی از این دست با محبت و گفت‌وگوی منطقی - و نه در یک چارچوب حقوقی خشک - حل و فصل شود، زندگی شیرین‌تر خواهد شد.

---