امروزه، عبارت «دروغ‌گو دشمن خدا است» به صورت یک ضرب‌المثل مورد استفاده مردم قرار می‌گیرد و با جست‌و‌جویی که در منابع داشتیم، آیه‌ای از قرآن کریم و یا روایتی از معصومان(ع) را نیافتیم که این عبارت مشهور را بتوان ترجمه دقیق و صریحی از آن دانست. به عنوان نمونه، روایتی مانند «الکاذب عدو الله» مشاهده نشد.

با این وجود، آیات فراوانی در قرآن وجود دارد که تماماً به این موضوع اشاره می‌کند که افرادی که بر خدا و پیامبرش دروغ بسته و یا سخنان آنان را دروغ می‌پندارند، در جبهه مقابل خدا قرار دارند.[1]

البته در مورد دروغ‌های عادی نیز می‌توان از آیات و روایات، دشمنی آنان با خدا را برداشت کرد؛ مانند:

1 . «... إِنَّ اللَّهَ لا یهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کذَّاب‏»؛[2] « خداوند کسى را که اسراف‌کار و بسیار دروغ‌گو است هدایت نمی‌کند.»

2 . «دروغ‌گو با دروغ‌گویى خود سه چیز را به دست می‌آورد: غضب خدا، خوار شمردنش توسط مردم و دشمنى فرشتگان».

3 . «دروغ‌گویى در دنیا عار و ننگ است و در آخرت عذاب آتش».

4 . «از دروغ دورى کنید؛ زیرا ایمان را(از انسان) دور می‌کند».

5 . «دروغ، انسان را به سوی نفاق می‌کشاند».

6 . «دروغ‌گویى از ویژگی‌هاى مسلمانى‏ نیست».

تمام روایات بالا از کتاب ارزش‌مند تصنیف غرر الحکم و درر الکلم و به نقل از امام علی(ع) نقل شده و در همین منبع، روایات دیگری نیز در این زمینه وجود دارد.[3]

[1]. «موارد جواز دروغ گفتن»، سؤال 2194؛ «عواقب قسم دروغ»، سؤال 2724؛ «دروغ از روی شوخی»، سؤال 28116؛ «آثار و پیامدهای دروغ‌‌گویی»، 94032؛ «روایات دروغ بستن بر پیامبر(ص)»، 28696؛ « دروغ نگفتن، از ویژگی‌های اصلی مؤمنان»، 91013؛ «عدم امکان دروغ مصلحت‌آمیز در مورد خداوند»، 95678.

[2]. غافر 28.

[3]. تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، درایتی، مصطفی، ص 219-221، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1366ش.