در پاسخ به این پرسش، باید به نکاتی توجه کرد:

1. دوران حکومت امام علی(ع) کمتر از پنج سال بود، اما حضرتشان در تمام دوران‌ها، حتی زمان پیامبر اسلام(ص) و زمان خانه‌نشینی که مسئولیت اداری و حکومتی جامعه بر عهده ایشان نبود، سرکشی و رسیدگی به امور محرومان را به عنوان یکی از کارهای مهم خود مد نظر داشتند.
2. یک رهبر علاوه بر اصلاحات ساختاری، در مواردی باید خود به صورت نمادین وارد صحنه اجرا شود، تا الگویی مناسب برای دیگران باشد. و کمک موردی امام به فقرا ممکن است در همین راستا بود، و بر این اساس، نشانگر آن نخواهد بود که ایشان از اصلاحات ساختاری غافل بود.
3. اگر به خطابه‌های امام علی(ع) هنگام پذیرش مسئولیت و رهبری جامعه اسلامی توجه کرده باشید، خواهید دریافت که آن‌حضرت، اصلاح ساختاری حکومت را به عنوان شرطی برای پذیرش رهبری جامعه اسلامی مطرح فرمودند و در ادامه مسیر، همین اصلاحات را مد نظر داشت. به عنوان نمونه، فرمان حکومتی آن‌حضرت به مالک اشتر را می‌توان بهترین برنامه برای اداره‌ی جامعه و اصلاحات ساختاری در مدیریت آن دانست. منتها صاحبان قدرت و رانت‌خواران که منافع خویش را در خطر می‌دیدند، با چنین برنامه‌هایی به مخالفت برخاستند، و جنگ‌ها بر ایشان تحمیل نمودند و در نتیجه به شهادت ایشان اقدام کردند که برنامه‌های ایشان برای اصلاح ساختار حکومت ناتمام ماند.[1]
4. چه بسا با وجود مدیریت و برنامه‌ریزی اقتصادی برای کمک به محرومان، باز هم افرادی پیدا می‌شوند که این کمک‌ها آنها را کفایت نکرده، یا این‌که به هر جهت مورد غفلت قرار می‌گرفتند. پس این‌گونه افراد نیاز به کمک‌های فردی پیدا می‌کردند.

[1]. برای آگاهی بیشتر، ر. ک: «راه‌کارهای مبارزه با فساد اداری از منظر امام علی(ع)»، 72367؛ «عدالت عامل دوام نداشتن حکومت امام علی(ع)»، 96856؛ «سیاست و حکومت در نگاه امام علی(ع)»، 36293؛ «برخورد امام علی(ع) با مفسد اقتصادی»، 61386.