روایتی نیافتیم که پیامبر(ص) برای جلوگیری از این‌که خونش بر زمین ریخته و عذاب خدا به دنبال آن نازل شود، خون خود را خورده باشند، اما نقلی وجود دارد که حضرتشان بعد از زخمی شدن در این نبرد، خون خود را به سمت آسمان پرتاب می‌کردند:
هنگامى که فاطمه(س) و صفیه به طرف پیامبر(ص) آمدند و چشم‌هاى آنان به پیامبر(ص) افتاد، پیامبر به امام علی(ص) فرمود: «از آمدن عمه‌ام به طرف من جلوگیرى کن ولى فاطمه را بگذار نزد من بیاید»، هنگامى که فاطمه نزد آن‌جناب رسید و مشاهده کرد که خون از صورت و دهان پدر بزرگوارش جارى شده فریاد برآورد، و خون‌ها را از چهره پیامبر(ص) پاک کرد، و گفت: «خداوند بر کسانى که صورت رسولش را خون آلوده کرده‌اند غضب خواهد کرد و آنان را به عقوبت گرفتار خواهد نمود». پیامبر(ص) خون‌ها را با دست مبارک می‌گرفت و به آسمان پرتاب می‌کرد و چیزى از آن خون‌ها به طرف زمین باز نمی‌گشت. امام صادق(ع) فرمود: «اگر اندکى از آن خون‌ها پایین می‌آمد عذاب خداوند نازل می‌گردید».[1]
در مورد بخش دوم پرسش نیز باید گفت که در برخی منابع اهل‌سنت نقل شده است که؛ عبدالله بن زبیر خون پیامبر(ص) را نوشیده و به همین دلیل مورد توبیخ حضرتشان قرار گرفت:
روزى عبدالله بن زبیر نزد رسول خدا(ص) آمد، در حالی‌که آن‌حضرت مشغول حجامت بودند، وقتى که حجامت تمام شد، به عبدالله فرمود: برو و این خون را جایى بریز که کسى نبیند، وقتى که از نزد رسول خدا(ص) بیرون رفت، خون را نوشید! پیامبر(ص) به او فرمود: «اى عبدالله! چه کردى؟» گفت: آن‌را در پنهان‌ترین جا از مردم گذاشتم! آن‌حضرت فرمود: «نکند آن‌را نوشیده‌اى؟» گفت: آری! آن‌حضرت فرمود: «چرا خون را نوشیدی؟ واى بر مردم از دست تو! و واى بر تو از دست مردم!».[2]
اما این‌که جعفر طیار خون پیامبر را خورده و آن خون سفید بوده، گزارشی در منابع معتبر و قابل استناد نیافتیم و اگر چنین نقلی هم باشد، قابل پذیرش نیست؛ زیرا پیامبر(ص)، عبدالله بن زبیر را به جهت خوردن خون، مورد سرزنش و توبیخ شدید قرار داد.
 

---