«حُرّ بن یزید» از افراد سرشناس شهر کوفه بود که که نظر به انتسابش به تیره‌های انشعابی سلسله‌وار قبیله‌اش با عناونی چون «ریاحی»، «تمیمی»، «یربوعی»، «نهشلی» و «حنظلی» شناخته می‌شد. بعد از حرکت امام حسین(ع) به سمت عراق، «عبید الله ابن زیاد» او را به فرماندهی هزار سواره گماشت و به سمت حضرتشان فرستاد تا مانع ورود ایشان به شهر کوفه شود. او نیز بدون آنکه وارد درگیری مستقیم شود، موانعی را برای حرکت سپاه حضرتشان به وجود می‌آورد، تا زمانی که سپاه اصلی کوفیان به فرماندهی «عمر بن سعد» وارد صحنه شد. «عمر بن سعد» بعد از رسیدن به آنجا «حرّ بن یزید» را به عنوان فرمانده قبائل «تمیم» و «همدان» تعیین کرد. حرّ تا آخرین لحظات در برابر امام حسین(ع) بود، اما بعد از آنکه دریافت که وقوع نبرد، قطعی و اجتناب ناپذیر شده است، خود را به سپاه امام رساند و از ایشان عذرخواهی کرده و به ایشان پناهنده شد و بعد از آغاز نبرد نیز سخنانی حماسی در دفاع از سید الشهداء(ع) ایراد کرده و بعد از نبردی سنگین به شهادت رسید و نامش در میان شهدای کربلا ثبت شد. این تصمیم‌گیری و تغییر جهت مهم «حر بن یزید»، نام ایشان را جاودانه کرده بگونه‌ای که امروزه نیز افرادی که در آخرین لحظات عمرشان عاقبت به خیر می‌شوند را به ایشان تشبیه می‌کنند.