30363
حضرت ابراهیم(ع) از پیامبران اولوالعزم و دارای شریعت و کتاب مستقل بود. نام ابراهیم(ع) و داستان زندگی آن‌حضرت در قرآن کریم فراوان و در سوره‌های مختلف بیان شده است.
معروف‌ترین لقب حضرت ابراهیم، «خلیل الله» است.بررسى آيات قرآن نشان مىدهد كه خداوند براى ابراهيم، مقام فوق العاده والايى قرار داده است، مقامى كه براى هيچ‌يک از پيامبران پيشين قائل نشده است. از جمله مقام امامت است که ابراهیم پس از سربلند بیرون آمدن از امتحان‌های بزرگ؛ مانند در آتش نهاده شدن به وسیله نمرود، تسلیم در برابر ذبح فرزند و... به این مقام نایل آمد.
مراسم بزرگ عبادی - سیاسی حج با آن همه عظمت و شكوهش به وسيلۀ ابراهيم، و به فرمان خدا پايهگذارى شد و به همين جهت نام ابراهيم و خاطرۀ او با تمام مراسم حج آميخته است. و انسان در هر جایگاه و هر برنامهاى از اين مراسم بزرگ به ياد اين پيغمبر الاهى افتاده و پرتو عظمت او را در دل خويش احساس میكند.
ساره(س) و هاجر(س) همسران آن حضرت بوده و دو پیامبر الهی اسماعیل(ع) و اسحاق(ع) فرزند بلافصل ایشان می‌باشند و بیشتر پیامبران بعد از ایشان و پیامبر خاتم(ص) از نسل ابراهیم(ع) می‌باشند.
مرقد این پیامبر بزرگ الهی در شهر «الخلیل» در منطقه «فلسطین» قرار دارد.
همچنین در قرآن کریم، سوره‌ای به نام «سوره ابراهیم» وجود دارد که سوره چهاردهم قرآن به شمار آمده و دارای 52 آیه می‌باشد که با مراجعه به «بخش قرآن» در پایگاه می‌توانید پاسخ‌های مرتبط با هر آیه آن را ذیل همان آیه ملاحظه فرمایید.
