«تجسم اعمال»، یا «تجسّد اعمال» و یا «تمثّل اعمال»، به معنای مجسم شدن اعمال آدمیان در روز قیامت است. معنای تجسم اعمال این است که اعمال نیک دنیایی انسان در قیامت تغییر شکل داده، به صورت نعمت‌‎های بهشتی درخواهد آمد، چنان‌‎که اعمال بد به صورت آتش و زنجیر و انواع عذاب نمودار خواهند شد.

تجسم اعمال، متضمن این معنا است که ثواب و عقابِ اعمال خوب یا بد انسان‌ها چیزی جدا از خود آن اعمال نیست. و به بیان دقیق‌تر، اعمال انسان‌ها و عواقب آنها با یکدیگر رابطه‌ی تکوینی دارند؛ مثلاً اگر در برابر گناهی آتش دوزخ وعده داده شد، آن آتش چیزی جدا از خود آن گناه نیست، بلکه حقیقت آن گناه است که به صورت آتش تمثل پیدا کرده است.

این نظریه‌، معتقدان و مخالفان بسیاری داشته و عالمان دینی نیز در مورد آن اتفاق نظر ندارد، اما در مجموع سه نظریه را در این زمینه می‌توان به اندیشمندان اسلامی نسبت داد.