ماه جرمی آسمانی است که گرد زمین می‌چرخد و با استفاده از نور خورشید، شبهای زمین را تا حدودی روشن می‌سازد. در ضمن نشانه‌ای برای شناخت روزهای ماه است و به همین دلیل، نام ماه در زبان فارسی نامی مشترک بین ماه آسمانی و ماه سی روزه است. در قرآن کریم و به مناسبت‌های مختلف از ماه یاد شده است و سوره پنجاه و چهارم این کتاب مقدس نیز به سوره قمر یا ماه نامگذاری شده است.

در ابتدای سورۀ قمر خداوند از یک معجزه‌ی بزرگ پیامبر(ص) یاد می‌كند و می‌فرماید «قیامت نزدیک شد و ماه شكافته شد».

این رخداد با نام «شق القمر» معروف شده است. در گزارش‌ها آمده که مشركان مكه - قبل از هجرت - از پیامبر(ص) درخواست معجزه‌ای كردند و گفتند: «اگر واقعاً پیامبر خدا هستی ماه را برای ما بشكاف و دو نصف كن، پیامبر(ص) به آنان فرمود: اگر این كار را برای شما انجام دهم ایمان می‌آورید؟ گفتند آری. آن شب، ماه در آسمان كامل بود. پیامبر اكرم(ص) از پروردگارش خواست تا ماه دو نیم شود، با اشارۀ پیامبر(ص) ماه به دو نیم شد و عده زیادی این معجزه بزرگ را دیدند؛ اما مشركان دوباره این معجزه‌ی بزرگ را انكار كردند و گفتند محمد(ص) ما را سحر كرد.قرآن مجید این انکار مشرکان را به عنوان عادت همیشگی آنان بیان کرده و می‌فرماید: "و هر گاه (مشرکان) نشانه و معجزه‌‏اى را ببينند روى گردانده، می‌گويند: «اين سحرى مستمر است»!