«جادو» در لغت به معنای «افسون»، «سحر»، و «شعبده» است و جادوگر؛ یعنی «ساحر» و «افسونگر». در قرآن، روایات و منابع فقهی از جادوگری با نام «سحر» یاد می‌شود. 

سحر و جادوگرى با نوشتن، سخن گفتن، دود نمودن، با تصوير، دميدن، گره زدن و مانند اينها انجام می‌گيرد كه در بدن و یا روان طرف مقابل اثر می‌گذارد.

بخشی از سحر و جادو آموختنی بوده و بخشی نیز با کمک نیروهای شیطانی امکان‌پذیر است.

سحر و جادوگری در قرآن و روایات به شدّت مورد نكوهش قرار گرفته است و بر همین اساس، فقه اسلامی انجام سحر و جادو و نیز یادگیری آن حرام اعلام شده است، مگر این‌که برای ابطال سحر ساحران چاره‌ای از آموختن آن نباشد.