ผู้ประพันธ์ริซาละฮ์เศาะฟี้รซีโม้รก์คือ ชะฮาบุดดีน ยะฮ์ยา บิน ฮะบัช บิน อมีร็อก อบุลฟุตู้ฮ์ ซุฮ์เราะวัรดี หรือที่รู้จักกันในฉายา “เชคอิชร้อก” หนังสือเล่มนี้ประพันธ์ขึ้นเป็นภาษาเปอร์เซีย
เราจะขอสรุปเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ดังต่อไปนี้:

หนึ่ง. “เศษะฟี้ร” หมายถึงเสียงที่ลากยาว รื่นหู และปราศจากคำพูดที่เปล่งจากริมฝีปากทั้งสอง[1] ส่วน “ซีโม้รก์” เป็นชื่อสัตว์ปีกชนิดหนึ่งที่เปรียบเสมือนราชาแห่งฝูงนกในนิยาย เรื่องราวของซีโม้รก์ได้รับการเล่าขานหลากเรื่องราวในตำรับตำราด้านวรรณกรรมเปอร์เซียและรหัสยนิยม(อิรฟาน)[2]

สอง. ซีโม้รก์ในสำนวนรหัสยนิยม (อิรฟาน) หมายถึงผู้เฒ่า[3]ที่สมบูรณ์แบบ[4]

สาม. ในหนังสือเล่มนี้ เชคอิชร้อกได้แสดงถึงความสำคัญของการจาริกทางจิตวิญญาณสู่อัลลอฮ์ อีกทั้งอธิบายถึงสภาวะและอุปสรรคนานัปการในหนทางนี้ เชคอิชร้อกเขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้ว่า “ขอเอ่ยถึงคุณลักษณะของนกที่ยิ่งใหญ่ชนิดนี้ (ซีโม้รก์)ในอารัมภบท เหล่าผู้มีจิตอันสว่างไสวเล่าว่า นกกะรางหัวขวาน[5] (ซึ่งสละรวงรังในฤดูใบไม้ผลิและใช้จงอยเล็มขนปีก เพื่อโบยบินสู่ภูผา“ก้อฟ”) เมื่อได้อาศัยภายใต้ร่มเงาแห่งภูผาแห่งนี้เป็นเวลาพันปี ซึ่งระยะเวลานี้นั้นเป็นดังโองการที่ว่า وَ إِنَّ یَوْماً عِنْدَ رَبِّکَ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ [6]พันปีในที่นี้เท่ากับระยะรุ่งอรุณของแสงที่สาดส่องจากมิติแห่งลาฮู้ตที่ยิ่งใหญ่ตามปฏิทินของสาวกแห่งสัจธรรม ในระยะเวลานี้มันได้เติบโตเป็นซีโม้รก์ที่สามารถเปล่งเสียงร้องปลุกผู้หลับใหลให้ตื่นขึ้นได้ และทั้งที่สถานพำนักของมันอยู่ ณ ภูผาก้อฟ แต่เสียงของมันกึกก้องได้ยินไปทั่ว ทว่ามีไม่กี่คนที่ตั้งใจฟัง ทุกคนอยู่กับมัน แต่ส่วนใหญ่ปราศจากมัน”[7]

หนังสือเล่มนี้มีสองส่วน แต่ละส่วนแบ่งออกเป็นหลายบทด้วยกัน:
ส่วนแรก ว่าด้วยเนื้อหาขั้นพื้นฐาน แบ่งออกเป็นสามบท ได้แก่ 1. ความสูงส่งของวิชานี้ 2. สิ่งที่เปิดเผยแก่ผู้เริ่มต้น 3. ความสงบ[8]
ตัวอย่างเช่น ในส่วนที่สองกล่าวถึงผู้ที่เริ่มต้นจาริกสู่อัลลอฮ์ และมุ่งฝึกฝนและซิเกร ซึ่งจะมีรัศมีแห่งพระองค์ปรากฏแก่บุคคลเหล่านี้ เชคอิชร้อกจึงตั้งชื่อบทว่า “สิ่งที่เปิดเผยแก่ผู้เริ่มต้น”[9]

ส่วนที่สอง ว่าด้วยเป้าประสงค์ของเนื้อหา มีสามบทอันได้แก่ 1. ฟะนา 2. ยิ่งรู้มากยิ่งเข้าถึงอิรฟานมาก 3. พิสูจน์ความรื่นรมย์ในการลิ้มความขี่นขมเพื่อพระองค์[10]