در زمان حضور پیامبر اسلام(ص) و در همان منطقه‌ای که ایشان به ترویج دین مشغول بودند(شهر مدینه)، به احترام حضرتشان، حتی اصحابی مانند امام علی(ع) نیز اقدام به برپایی مستقل جلسات سخنرانی و ... نمی‌کردند.

حضرت زهرا(س) نیز تقریباً تمام عمر کوتاه خود را در زمان حیات پدرشان به سر بردند؛ از این‌رو شاید نیازی به تشکیل چنین جلسات مستقلی نبود، بویژه آن‌که آنان در کنار مسجد النبی(ص) و در جوار پیامبر(ص) می‌زیستند.

به هر حال طبیعی بود اگر فردی - چه مرد و چه زن - از ایشان پرسشی مطرح می‌کرد، در صورت نیاز پاسخ‌گو باشند.[1] در همین راستا نمونه‌هایی گزارش شده است که صرف نظر از بررسی سندی و محتوایی به بیان برخی از آنها بسنده می‌کنیم:

1. حضرت فاطمه(س) به یکی از بانوان فرمود: «پدران دینى خود محمّد و علی را خشنود کن، اگرچه باعث خشم پدران نسبی‌ات شود. مبادا پدران نسبی‌ات را با خشم پدران دینى خود خشنود کنی؛ زیرا اگر پدران نسبی خشمگین شوند، محمّد(ص) و علی(ع) می‌توانند آنها را (در روز قیامت) راضى کنند؛ اما اگر پدران دینى خشمگین شوند، پدران نسبی نمی‌توانند آنها را خشنود کنند؛ زیرا ثواب تمام عبادات اهل دنیا برابر با خشم محمّد(ص) و على(ع) نمی‌شود.[2]
2. امام عسکرى(ع) فرمود: روزى دو زن با هم در مسئله‏اى مذهبى اختلاف داشتند، پیش فاطمه(س) نظرشان را اظهار نمودند. سپس آن‌حضرت(س) دلیل و برهان خود را مطابق عقیده آن‌که اعتقادش صحیح و ادّعایش درست بود اقامه نمود. پس از مشاهده خوشحالى زن مؤمنه به او فرمود: خوشحالى فرشتگان به سبب ظهور و غلبه حقّ، بیش از شادى تو است و ناراحتی شیطان و یارانش بیش از ناراحتی آن زنى است که در عقیده باطل خود مغلوب شده است.[3]
3. زنی نزد حضرت زهرا(س) آمد و پرسید که آیا من از شیعیان شما هستم؟ حضرت(س) فرمود: اگر به گفته‏هاى ما عمل می‌کنید و از آنچه نهی کردیم، دست بکشید، شیعه هستید. آن زن جریان را به شوهرش اطلاع داد و گفت: چه کسی ما را از این گناهان نجات می‌دهد و من در جهنم هستیم؛ زیرا هر کس شیعه نباشد در جهنم است. زن برگشت و جریان را به حضرت زهرا(س) گفت. آن‌حضرت(س) فرمود: شیعیان ما از نیکان اهل بهشت هستند. همه دوستان ما و دوستان دوستان ما و دشمنان دشمنان ما اهل بهشت هستند. کسانى که با قلب و زبان سخنان ما را قبول دارند، هنگامى که اوامر ما را انجام ندهند و از منهیات ما دست باز ندارند و مرتکب گناهان شوند، همه اینها از شیعیان ما نیستند، اما بعد از این‌که از گناهان پاک شوند و گرفتار انواع مصیبت‏ها و مشکلات شوند و یا در قیامت با انواع سختی‌ها گرفتار شوند، و یا در طبقه اول جهنم معذب شوند، بعد ما آنها را نجات می‌دهیم و به طرف خود می‌آوریم و اهل بهشت می‌شوند.[4]
4. حضرت زهرا(س) فرمود: «کسى که عبادت پاک و خالص خود را به بالا بفرستد، خداوند عزیز و جلیل، بهترین مصالحش را بر او نازل می‌کند».[5]
5. رسول خدا(ص) از حضرت فاطمه(س) پرسیدند: چه چیزى براى زن، بهتر و نیکوتر است؟ حضرت گفت: این‌که او مردى را نبیند، و مردى نیز او را نبیند.[6]

[1]. «احادیث فقهی حضرت فاطمه زهرا(س)»، 28854؛ «جایگاه حضرت زهرا(س) در احکام شرعی»، 38745؛ «ابتلا به پانزده خصلت در اثر سبک شمردن نماز»، 94640؛ «خطبه فدکیه حضرت فاطمه(س) در مسجد النبی»، 36558؛ «سند خطبه فدکیه حضرت زهرا(س)»، 33025؛ «شرح و تفسیر جمله سمل جلباب الدین در خطبه حضرت زهرا(س)»، 28461؛ «گروه انصار در خطبه فدکیه»، 28321؛ «شکوه و گلایه حضرت زهرا(س) از مردم و علی(ع) در خطبه فدکیه»، 54466؛ «توصیف مردم قبل از اسلام در خطبه فدکیه»، 28433.

[2]. عسکری، امام ابومحمد حسن بن علی، التفسیر المنسوب الی الامام العسکری، ص 334، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، 1409ق.

[3]. همان، ص 347.

[4]. همان، ص 308.

[5]. همان، ص 327.

[6]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 3، ص 341، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.