برای روشن شدن این مسئله ضروری است به نکاتی توجه شود:

1. اگر منظور شما از "شیعه" همان رفتارهای اشتباهی است که برخی شیعیان مرتکب می‌شوند، انتساب چنین رفتارهایی به "مذهب تشیع" (شیعه) به دور از انصاف است؛ چه این‌که:

اسلام به ذات خود ندارد عیبی

هر عیب که هست از مسلمانی ماست

2. روش مستقیم که ملاک و معیار سنجش شما است چیست؟ شما شیعه را با چه چیزی مقایسه کردید و فهمیدید که دچار انحراف شده است؟

در این‌گونه مسائل، قرآن و سنت - قطعی الصدور - را اصل قرار دهید و مذاهب اسلامی را با آن بسنجید؟ پس هر مذهبی که مطابق قرآن و سنت بود، آن حق است و الاّ نه.

اگر شیعه را با قرآن سنجیدید، بفرمایید که کجای عقاید، احکام فقهی، یا دستورات اخلاقی آن با قرآن سازگار نیست؟

چرا مذهب تشیع که فقط به مفهوم پیمودن زبانی، قلبی و عملی راه و روش و عقاید و احکام اهل‌بیت(ع) است، بر خطا و اشتباه است؟

اگر در شیعه نوعی تضاد و تناقض با عقاید و دستورات اهل‌بیت (ع) می‌بینید، بفرمایید که دقیقاً چه مواردی را به عنوان پارادوکس اعتقادی، عملی یافته‌اید؟

علمای شیعه می‌گویند: ما، راهی جدا از سنت پیامبر اسلام(ص) نمی‌پیماییم؛ زیرا از آیات و روایات متعددی که مورد قبول همگان است، چنین استفاده می‌شود که:

یک) پیامبر خدا(ص) نمی‌توانست مردم را بدون جانشین رها کرده و از دنیا برود.

دو) جانشین حضرت، طبق مدارک معتبر فقط حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) است.

سه) حتی غیر شیعه (اهل‌تسنن) یک دلیل بر این‌که پیامبر(ص) مردم را به جانشینی غیر از علی(ع) توصیه کرده باشد، ندارند.