لطفا صبرکنید
بازدید
16106
16106
آخرین بروزرسانی:
1393/08/04
کد سایت
fa28648
کد بایگانی
34472
نمایه
آتش زدن خیمه‌ها و غارت اموال در روز عاشورا
طبقه بندی موضوعی
نقلهای غیر مستند
اصطلاحات
زینب بنت علی
گروه بندی اصطلاحات
شخصیت‌ها
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا امام حسین(ع) در روز عاشورا به حضرت زینب(س) سفارش کرد که در صورت حمله دشمن، زیورآلات خود را زمین بریزد تا آنها مشغول جمع‌آوری شوند و حضرت بتواند پناه گیرد و از نامحرمان در امان بماند؟
پرسش
آیا امام حسین(ع) در روز عاشورا به حضرت زینب(س) سفارش کرد که در صورت حمله دشمن، زیورآلات خود را زمین بریزد تا آنها مشغول جمع‌آوری شوند و حضرت بتواند پناه گیرد و از نامحرمان در امان بماند؟
پاسخ اجمالی
آنچه در منابع تاریخی شیعه و اهل سنت به تواتر نقل شده، این است که؛ پس از کشته شدن امام حسین(ع) و یارانش، سپاه عبیدالله بن زیاد دست به آتش زدن خیمه‌ها و غارت اموال آن حضرت گشودند و حتی از چادر و روسری‌ها و زیور آلات زنان درنگذشتند. که به صحنه‌های مختلفی با بیان برخی جزئیات در تاریخ نقل و ثبت شده است.[1]
اما آنچه در پرسش مطرح شده در منابع مورد اعتماد شیعه و اهل سنت یافت نشد و این‌که آن را به کتاب «انساب الاشراف» بلاذری نسبت داده‌اند، با تحقیق و جست‌وجویی که صورت گرفت چنین چیزی در این کتاب نقل نشده است، و بلاذری بیشتر از آنچه در بالا گفته شد، ننوشته است.
همچنین در برخی از کتابهای امروزی و برخی سایت ها این سخن در پرسش را از حضرت زینب نقل کرده‌اند که آن‌حضرت به زنان گفت: «هرچه از زیور آلات و وسایل گران قیمت دارند، در گوشه‌ای جمع کنند تا غارتی‌ها، هرچه می‌خواهند ببرند و دست نامحرمی به سوی خاندان پیامبر دراز نشود.» که برای این عبارت هم هیچ منبع تاریخی و روایی در کتب قابل استناد یافت نشد.
اما آنچه در پرسش مطرح شده در منابع مورد اعتماد شیعه و اهل سنت یافت نشد و این‌که آن را به کتاب «انساب الاشراف» بلاذری نسبت داده‌اند، با تحقیق و جست‌وجویی که صورت گرفت چنین چیزی در این کتاب نقل نشده است، و بلاذری بیشتر از آنچه در بالا گفته شد، ننوشته است.
همچنین در برخی از کتابهای امروزی و برخی سایت ها این سخن در پرسش را از حضرت زینب نقل کرده‌اند که آن‌حضرت به زنان گفت: «هرچه از زیور آلات و وسایل گران قیمت دارند، در گوشه‌ای جمع کنند تا غارتی‌ها، هرچه می‌خواهند ببرند و دست نامحرمی به سوی خاندان پیامبر دراز نشود.» که برای این عبارت هم هیچ منبع تاریخی و روایی در کتب قابل استناد یافت نشد.
[1]. ر.ک: شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 112 – 113، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ ابو مخنف کوفی، وقعة الطف، ص 256، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ سوم، 1417ق؛ بلاذری، احمد بن یحیى، أنساب الأشراف، ج 3، ص 204 – 205، دار الفکر، بیروت، چاپ اول، 1417ق؛ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج 5، ص 120، دار الأضواء، بیروت، چاپ اول، 1411ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانى، مناقب آل ابی طالب، ج 4، ص 112، نشر علامه، قم، 1379ق؛ ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 76، مدرسة الإمام المهدی (عجّل الله تعالى فرجه الشریف)، قم، چاپ سوم، 1406ق.
نظرات
