امیه یکی از چند پسر عبدشمس بن عبدمناف بود؛[1] بنابراین، نسب بنی‌امیه و بنی هاشم در عبدمناف به یکدیگر می‌پیوندند. به پدر بزرگ امویان، امیه اکبر گفته می‌شد؛[2] زیرا برادر کوچک‌تری به نام امیه اصغر داشت.[3] امیه از اشراف و بزرگان قریش در روزگار جاهلیت بود که تیره مشهور بنی‌امیه(امویان) به او منسوب است.[4]
امیه، مشرک بود اما در برخی منابع تاریخی آمده است که امیه بن عبد شمس روابطی با یهود داشت: «امیّه به شام رفت و ده سال در آن‌جا ماند و با کنیزى یهودى از قبیله لخم، از اهل صفوریه نزدیکى کرد و آن کنیز ذکوان را به دنیا آورد. امیه او را به خود نسبت داد و کنیه‌اش را ابو عمرو گذاشت».[5]

---