امام علی(ع) در بخشی از آداب قضای حاجت می‌فرماید: وقتى که به مدفوع خود پس از پایان کار نگاه می‌کند بگوید: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی الْحَلَالَ وَ جَنِّبْنِی الْحَرَام»؛[1]‏ خدایا! روزی حلال را نصیبم کن و مرا از روزی حرام دور گردان.
همچنین در آداب دیگر قضای حاجت امام صادق(ع) فرمود: عمرو بن عبید و واصل بن عطاء و بشیر رحال، آداب قضای حاجت را از پدرم امام باقر(ع) جویا شد. ایشان فرمودند: هنگامی که شخص به دست‌شویی وارد می‌­شود «بسم الله» بگوید. و هنگامی که برای قضای حاجت نشست، بگوید: «اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّی الْأَذَى وَ هَنِّئْنِی طَعَامِی»؛ پروردگارا! اضافات آزاردهنده را از بدنم دور کن تا غذایی که خوردم گوارایم باشد. و هنگامی که قضای حاجت به پایان رسید، بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ‏ الَّذِی أَمَاطَ عَنِّی الْأَذَى وَ هَنَّأَنِی طَعَامِی»؛ سپاس پروردگاری را که اضافات آزاردهنده را از بدنم خارج کرده و غذایم را گوارایم نمود.
سپس امام فرمودند: فرشته‌­ای به بندگان موکّل است که هرگاه فردی قضای حاجت کرد، سر او را رو به پایین کرده(تا مدفوعش را ببیند) و به او می­‌گوید: ای فرزند آدم! آیا به آنچه از بدنت خارج شد، نمی‌­نگری؟! پس مراقب باش تا غذایی جز غذای پاکیزه و حلال وارد بدنت نشود و نیز مراقب رفتارهای جنسی­‌ات باش.[2]

---