در این باره روایتی در کتاب وسائل الشیعة وارد شده است که چنین است:

حضرت امام رضا (ع) فـرمودند: "ر کس صبح کند و در دست او انگشتر عقـیقى باشد و قبل از این که کسى او را ملاقات کند و ببیند، نگین خود را به طرف کف دست بگرداند و سوره: "انا انزلنا ..." را تا به آخر تلاوت کند و بگوید: "آمَنْتُ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ وَآمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَلَانِیَّتِهِمْ"، خداوند او را در آن روز از شرِّ آنچه از آسمان نازل مى شود و به سوى آسمان بالا مى رود و همچنین از شرّ آنچه در زمین فرو مى رود و از آن خارج مى شود حفـظ مى کند و در محافـظت رسول خدا (ص) به سر مى برد تا صبح را به شب برساند.[1]

فقهای عظام می گویند که این کار در هنگام قنوت نماز، اگر به قصد ورود و جزء نماز باشد ترک شود، مگر این که به قصد ثواب مطلق (بدون جزئیت در نماز) باشد.

آیت الله مکارم شیرازی: در جواب سؤالی در این مورد می گوید: چنین چیزی در دستورات شرع وارده نشده است، ولی نماز را باطل نمی کند، بهتر است آن را ترک کنید.[2]

آیت الله فاضل لنکرانی (ره) می گوید: برای عمل مورد سؤال در خصوص قنوت روایتی به نظر نرسیده است.[3]