یک از شرایط صحت روزه، داشتن نیت آن است، پس کسی که نیت روزه نداشته باشد، روزه‌اش صحیح نیست و اگر مربوط به ماه رمضان است، باید قضای آن را بجا آورد. همچنین اگر مبطل دیگری مانند خوردن و آشامیدن انجام دهد، غیر از قضا، کفاره افطار عمدی نیز بر وی واجب می‌شود.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
روزه محسوب نمی‌شود و باید آن روز را قضا کند و چنانچه مرتکب خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء یا بقای بر جنابت به تفصیلی که در رساله آمده است شده باشد علاوه بر قضا، کفاره هم دارد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
در صورتی که هیچ مبطلی انجام ندهد تنها قضا دارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
در فرض سوال؛ باید قضای آن روز را بگیرد.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
اگر در روزۀ واجب معینى مثل روزۀ رمضان تا اذان صبح به عمد نیت روزه نکند، روزه‌اش باطل است اما باید آن روز از همۀ مفطرات اجتناب کند و بعد قضای آن روز را بگیرد.
لینک به سایت استفتائات

---