در این زمینه، حدیثی از پیامبر خدا(ص) نقل شده است که حضرتشان ذکری را تعلیم فرمود و آن‌را «سید الاستغفار» و یا «برترین آمرزش‌طلبی» نامیدند:
«تَعَلَّمُوا سَیِّدَ الِاسْتِغْفَارِ اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ خَلَقْتَنِی وَ أَنَا عَبْدُکَ وَ أَنَا عَلَى عَهْدِکَ وَ أَبُوءُ بِنِعْمَتِکَ عَلَیَّ وَ أَبُوءُ لَکَ بِذَنْبِی فَاغْفِرْ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْت‏»؛[1]
بهترین طریق‏ طلب آمرزش را یاد بگیرید؛ خدایا تو پروردگار من هستى، معبودی جز تو نیست، تو مرا آفریده‏اى، و من بنده تو هستم و بر پیمان تو استوار هستم، و اقرار به نعمت‌های تو برای خودم را دارم، و به گناه خویش اعتراف دارم. پس مرا بیامرز؛ زیرا جز تو کس دیگرى گناهان را نمی‌آمرزد.
این روایت در برخی از کتاب‌های شیعی با سندی که ظاهراً دارای راویانی از اهل‌سنت است، نقل شده و گویا مورد پذیرش واقع شده است، ولی ما این حدیث را با سندی کاملاً شیعی نیافتیم.
به هرحال، محتوای آنچه در این ذکر آمده است، منطبق با آموزه‌های اسلامی و مشابه با بسیاری از ادعیه و اذکار دیگر بوده و می‌توان با خواندن آن از خدا طلب بخشش کرد.
 

---