درباره ذکر تشهد، روایات متعددی وجود دارد و همه فقها آنچه که در رساله ها آمده است را کافی می‌دانند. اما نسبت به گفتن اذکار بیشتر، اگر به قصد عدم ورود(یعنی انجام آن به قصد عدم داشتن دلیل شرعی) باشد مانعی ندارد. ولی اگر با قصد ورود خوانده شود، با توجه به قبول یا رد بعضی از این روایات، برخی آن را اجازه داده اند[1]، ولی اکثر فقها به همان مقداری که در رساله گفته شده اکتفا می‌کنند.      
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
نماز و از جمله تشهد را همان طور که مراجع عظام شیعه (کثرالله امثالهم) در رساله‏‌هاى عملیّه بیان نموده‌‏اند بخوانید و چیزى بر ‏آن اضافه نکنید هرچند که کلام حق و صحیحى باشد.‏
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
احتیاط آن است که مطابق معمول انجام گیرد.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
تشهد را همان طوری که در رساله ذکر شده بخوانید.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
گفتن اذکار به قصد عدم ورود بلا مانع است.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
مستحب است بعد از تشهد بگوید أرسله بالحق بشیرا و نذیرا بین یدی الساعه، و أشهد أنّ ربی نعم الرب و أنّ محمدا نعم الرسول و سپس صلوات بفرستد.

---