یکی از افرادی که نامش در میان شهدای کربلا و یاران امام حسین(ع) جاودانه ماند، و مُهر شهادت وی در درگاه الهی ثبت شد، امیة بن سعد از قبیله‌‌ی «طی» بود.[1]

با مروری که در منابع کهن در دسترس داشتیم بیش از نام و نام پدر و نام قبیله‌ی این شهید به اطلاعات بیشتری دست نیافتیم، اما برخی منابع معاصر ایشان را از تابعین (افرادی که یک یا چند نفر از صحابه را ملاقات کرده و با آنان معاشرت و همراهی داشتند)[2] و نیز از اصحاب امام علی(ع) به شمار آورده‌اند‌ که در کوفه زندگی می‌کرد و در نبرد صفین نیز شرکت داشت. بعدها وی به همراه سپاه عمر بن سعد از کوفه خارج شد، اما وقتی عمر سعد شروط امام(ع) را نپذیرفت، شب هشتم ماه محرم به سپاه امام(ع) پیوست و روز عاشورا در حملات اوّلیه‌ی دشمن به شهادت رسید.[3]

این گزارش‌ها چندان مورد اعتماد نیست، مگر آن‌که مستندی در منابع کهن داشته باشد.

[1]. رسان، فضیل بن زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین ع‏، ص 154، قم، آل البیت u‏، چاپ دوم‏، 1406ق.

[2]. «ارزش و ویژگی‌های تفسیر تابعین»، 61980.

[3]. مامقانی، عبدالله‏، تنقیح المقال فی علم الرجال‏، محقق، مامقانی، محی‏الدین و مامقانی، محمدرضا، ج 11، ص 206، قم، موسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث‏، چاپ اول، 1431ق؛ الحسینی الحائری الشیرازی‏،سید عبدالمجید،ذخیرة الدارین فیما یتعلق بمصائب الحسین ع و اصحابه‏، ص 471، قم، زمزم هدایت‏، بی‌تا.