در آموزه‌های دینی نسبت به گریه‌ای که از صمیم قلب، محبت و عشق برای امام حسین(ع) باشد که بتواند عاشق را به رنگ معشوق درآورد، سفارش شده است؛ لذا هر فردی که مخلصانه برای امام حسین(ع) اشک بریزد، مطمئناً اعمال دیگر او نیز تا اندازه‌ای در صراط مستقیم است که حداقل‌های ورود به بهشت را برای او فراهم می‌سازد.[1]

با وجود این، روایتی را که در برخی از سایت‌ها به امام صادق‌(ع) نسبت داده شده است، مبنی بر این‌که «همه‌ی مردم ‌در آخرالزمان به‌ خطا ‌می‌افتند و متفرق می‌شوند، مگر آن گروهی که بر جدم، اباعبدالله الحسین(ع) گریه می‌کنند»، در کتاب‌های روایی معتبر نیافتیم.

البته در صورت مشاهده‌ی چنین روایتی این پاسخ ویرایش خواهد شد.

[1]. «گریه بر امام حسین(ع) و وجوب بهشت»، 48720؛ «شفابخشی گریه بر امام حسین(ع)»، 110376.