در چنین مواردی، تا از فرد، مشورتی نخواستند، چیزی بر عهده‌ی او واجب نیست، ولی چنانچه عدم اطلاع آنها از این موضوع، موجب مشکلات و تباهی زندگی گردد، آگاه‌سازی آنان اشکالی نخواهد داشت.

ضمائم:

پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]

حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

در فرض سؤال، گفتن عیوب پسر بدون درخواست خانواده دختر غیبت محسوب می‌شود؛ مگر آن‌که نگفتن موارد مذکور موجب گرفتار شدن دختر مسلمانی در دام بلا (بلای دنیوی یا اخروی) ‌شود، که در این صورت گفتن حقیقت و ذکر صفت یک فرد فاسق و فاجر، اشکال ندارد.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

اگر مفسده مهمی بر نگفتن مترتب نمی‌شود گفتن جایز نیست.

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):

وظیفه‌ای ندارید.

حضرت آیت الله العظمی علوی گرگانی (مد ظله العالی):

بیان خصوصیات دوست شما واجب نیست، ولی به عنوان کمک به خانواده دختر مانعی ندارد.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

تنها در صورتی که در مقام مشورت از شما درباره آن شخص سؤال کردند، موظف هستید واقعیت را بگویید و الا تکلیفی ندارید.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

در صورتی که با شما مشورت کنند لازم است در مقام شور، حقایقی را که از آن اطلاع دارید بیان نمایید.

[1]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، شبیری زنجانی، علوی گرگانی، مکارم شیرازی و نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.