قبل از پرداختن به سؤال مطرح شده، باید گفت؛ از عنوان ورزش، در روایات به صورت مستقل نامی برده نشده است؛ اما به سلامت جسم در کنار مسائل معنوی، بسیار توجه شده است. و از آن‌جا که ورزش یکی از اموری است که در سلامت جسم ما را یاری می‌کند، می‌توان برداشت کرد که  هر آنچه ما را در این راه کمک نماید مطلوب اسلام است.

با توجه به این مطلب از آن‌جا که ورزش موتورسواری (اگر ورزشی به شمار آید که در سلامت جسم انسان تأثیر مثبتی بگذارد)، دوچرخه سواری و برخی ورزش‌های دیگر که در گذشته رایج نبود و ابزار آن نیز وجود نداشت، نباید انتظار داشت که در روایات به این‌گونه ورزش‌ها اشاره شده باشد؛ اما با توجه به مضمون برخی از روایات، شاید بتوان مطلوب بودن برخی سوارکاری‌های دیگر – غیر از اسب‌سواری - استفاده ‌شود:

1. امام علی(ع): بوی خوش، سوارکاری، و شست‌وشوی حرز است،(اعصاب را آرامش می‏بخشد).[1]
2. امام صادق‌(ع): نشاط در ده چیز است: راه رفتن، سوارکاری، فرو رفتن در آب، نگاه کردن در سبزی و خوردن ...».[2]

از طرف دیگر اگر برای جهاد در راه خدا و دفاع و حفظ کشورهای اسلامی نیاز به آموزش موتورسواری حرفه‌ای باشد، می‌توان از عموم آیات قرآن کریم استفاده کرد که این فعالیت نیز فعالیتی ارزشمند است:

«وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکمْ ...»؛[3] هر نیرویی در توان دارید، برای مقابله با آنها [دشمنان‏]، آماده سازید! و (همچنین) اسب‌های ورزیده (برای میدان نبرد)، تا به وسیله آن، دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید!

در پایان می‌توان نتیجه گرفت که اگر خطرات موجود در این ورزش رفع شود، و هدف از ورزش، بدنسازی، آماده‌سازی دفاعی، ‌عملیات امداد و نجات و هر فعالیت مفیدی باشد و نه تلاشی بیهوده و سرگرمی محض که انسان را از خدا دور می‌کند و نیز قماری در این ورزش رخ ندهد، ورزش‌هایی مانند موتورسواری هم می‌تواند مورد پذیرش اسلام باشد.[4]

[1]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، محقق، مصحح، لاجوردی، مهدی، ج 2، ص 40، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق.

[2]. شیخ صدوق، الخصال، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 443، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش.

[3]. انفال، 60.

[4]. «پرداختن به ورزش کاراته»، 9064؛ «نهی از بازی چوگان»، 113524.