قبل از پاسخ به سؤال، تذکر این نکته ضروری است که منظور از جنابت، نجاست تمام بدن به عین نجس نیست، بلکه جنابت یک نجاست معنوی است. بنابراین، منی فقط همان قسمت از بدن را که بر آن اصابت کرده نجس می‌کند، نه تمام بدن را و با شستن و از بین بردن عین نجاست، اعضای بدن، پاک می‌شود. مثلاً اگر جنب دستش را در آب قلیل بگذارد، آب قلیل نجس نمی‌شود، مگر دستش به نجاست آلوده باشد. بنابراین می‌گوییم:

کسی که جنب است و به حمام رفته، ولی غسل جنابت انجام نداده، اگر نجاست منی در بدن او نباشد و آن‌را برطرف کرده و شسته باشد، حوله و بدنش نجس نمی‌شود، ولی برای رفع جنابت باید غسل کند.[1]

به عبارت دیگر، خروج منی از شخص هم موجب جنابت او می‌شود و هم نجاست. همان‌طوری که ممکن است بر شخصی غسل جنابت واجب گردد، اما نجس نشود مثلا مجامعت کند، اما انزال برای او حاصل نشود. در نتیجه برای برطرف شدن و رفع هر یک از این دو، باید اقدام کند.

راه تطهیر از نجاست منی آن است که با آب آن‌را بشوییم و راه تطهیر از جنابت آن است که غسل جنابت به جای آوریم.

[1]. امام خمینی، استفتاءات، ص 55، س 122؛ همو، تحریر الوسیلة، ج 1، ص 351.