این‌که عبادت شبانه و سحرخیزی از دیدگاه اسلام، عامل نعمت و برکت بوده، موضوعی است که در قرآن کریم و روایات بارها بر آن تأکید شده است که علاوه بر رشد معنوی، می‌تواند در رشد و پیشرفت اقتصادی انسان‌های باایمان نیز تأثیرگذار باشد.

در همین زمینه، امام صادق‌(ع) می‌فرماید:

«هرگاه به دنبال حاجتی هستید، بامدادان برای به دست آوردن آن از خانه بیرون روید؛ زیرا که رزق و روزی‌ها پیش از طلوع آفتاب تقسیم می‌شود، و خدا در ساعات ابتدایی روز برای این امّت برکت نهاده است».[1]‏

با این وجود، آنچه در پرسش آمده را در کتاب‌های روایی قابل استناد نیافتیم.

البته در برخی کتاب‌های متأخر، موضوع مطرح شده در پرسش - بدون آن‌که به امام معصومی نسبت داده شود - چنین ذکر شده است:

«واقعا بسیار مورد تعجب است سگ هفت بچه می‌آورد و گوسفند یک بچه، احیانا دو بچه. برکات الهی را تماشا کنید عدد گوسفندان هزار برابر عدد سگ‌‌ها است، با این‌که سگ تمام شیرش مصرف بچه‌‏ها می‌شود و کسی هم آنها را نمی‌کشد، مگر احیانا برای دفع ضرر آنها و گوسفندان را در هر روز به مقدار زیاد و در تمام دنیا ذبح می‌کنند. علاوه بر آن در قربانی و کفاره‏‌ها و نذور. با این وجود این اندازه فراوان هستند حتی صادرات و واردات دارند؛ علاوه بر آن از آنها به عنوان مرکب سواری، بارکشی و آبیاری مزارع و شخم زدن و غیر آن از این حیوانات استفاده می‌شود».[2]

[1]. شیخ مفید، أمالی، محقق، مصحح، استاد ولی، حسین، غفاری، علی اکبر، ص 54، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.

[2]. طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 376، تهران، اسلام، چاپ دوم، 1378ش.