خدا به نماز و به هیچ کار انسان نیاز ندارد؛ زیرا خداوند بی نیاز مطلق است: "الله الصمد" این انسان است که به او  و به نماز نیاز دارد، نه خداوند، اگر خدا فرموده است شما نماز بخوانید، نفع انسان را در نظر گرفته و لحاظ کرده است؛ مانند پدری که به بچه اش می گوید درس بخوان. پدر نیاز به درس خواندن بچه اش ندارد؛ چون خودش استاد دانشگاه است، به عنوان مثال خودش یک شخصیت برجسته علمی است، بچه درس بخواند یا نخواند برای پدر فرقی نمی کند؛ از این جهت اگر می گوید درس بخوان به نفع بچه است. پس،اگر خدا فرمود نماز بخوان به نفع انسان است؛ چون نماز زمینه طهارت و پاکی دل انسان است. به تعبیر روایت؛ نماز مانند نهر آبی است که ما در روز پنج مرتبه خود را در آن می شوییم و تطهیر می کنیم. [1]

اگر انسان پنج بار در روز استحمام کند، چقدر تمییز است. اگر واقعاً دل انسان در نماز باشد و پنج بار در این زلال نماز تطهیر شود، دل نورانی پیدا می کند.

جواب این پرسش این است که ما به نماز نیاز داریم نه خدا، خداوند که بی نیاز است، اگر انسان حتی هیچ کاری هم انجام ندهد، او نیاز ندارد. این مسئله مانند آن است که اگر شما به بچه می گویید این چیز سمی است، نخور، و این مفید است بخور. بچه اگر ماده و غذای سمی را بخورد، مسموم می شود. اگر انسان به وظیفه خود عمل نکرد، مانند خوردن سم است، عذاب دارد. نمی توان گفت؛ چرا خدا ما را عذاب می کند؟ این نتیجه قهری عمل انسان است، همان گونه که اگر چیز مفید را خورد، آثار مثبت آن را می بیند، این مسئله نیز همین طور است.

بنابراین، خداوند نظام خلقت را خلق کرده است، این نظام بر اساس حکمت است، اگر کسی کار خوبی انجام داد، اثر و نتیجه اش را می بیند، و اگر کسی شر و خلافی را مرتکب شد، او هم ثمره اش را می بیند.

نمایه های مرتبط:

احساس نیاز به خدا، 9322 (سایت: 9300) .

عبادت برای خود یا خدا؟، 378   (سایت: 389) .