پاسخ حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) به این شرح است:

1. برای اصلاح نفس صبر و تحمل لازم است. با بی حوصلگی یا بی صبری نمی توان خود را ساخت.

2. نسخه ی عمومی برای خودسازی بر چند نکته استوار است:

أ. توجه و فهم نعمت هایی که خداوند به انسان داده است. (إن تعدوا نعمة الله لا تحصوها)

ب. درک این نکته که نعمت ها به تفضل به انسان داده شده است و الّا خود شخص لیاقت این همه نعمت را نداشته است.

ج. در پی این دو امر حالت شکر در انسان پیدا می شود که منشأ تمام خیرات برای انسان خواهد بود (لئن شکرتم لأزیدنکم)

د. توجه به این نکته که خداوند فاقد هر نقصی و واجد هر کمالی است. نه جهلی دارد، نه ضعفی، نه بغضی دارد، نه بدخواهی، نه بخلی دارد و نه دشمنی با کسی. که مفاد حقیقی «سبحان الله» همین نفی تمام نقص ها از ذات مقدس الهی است.

هـ . اگر این توجه حاصل شود اعتماد به خداوند در دل انسان شکل می گیرد و توکل فراهم می شود و شکر و توکل دو پای انسان سالک در وصول به حضرت حق جل و علا هستند.

3. نسخه های خاص و عملی همراه با ریز به ریز مسایل متناسب با هر فرد توسط افراد آشنا با مسیر باید تعیین شود.

لینک به سایت استفتائات

این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.