این گونه قیاس کردن خود به خداوند متعال، قیاس درستی نیست؛ چرا که خدای متعال که خالق تمام خوبی ها و کمالات و زیبایی ها است، خود در مرحله نخست باید دارای تمام این کمالات به بهترین نحو باشد، و زیبایی که یکی از کمالات محسوب می شود، در همین حلقه جای دارد.

هر ممکن الوجودی مانند انسان، ممکن است دارای یک یا چند امتیاز و یا کمال باشد، چنان که یک نقاش که خالق یک اثر زیبا است، به قول شما ممکن است زیبا نباشد، و امکان دارد زیبا هم باشد که در این صورت دارای دو کمال است؛ یعنی هم صورتش زیبا است و هم با فکر زیبای خود می تواند اثر هنری زیبایی به وجود آورد. اما خداوند فراتر از این تصورات است.

باید توجه داشت که من و شما اگرچه ممکن است از نظر چهره ظاهری زیبا نباشیم، اما از آن جا که شاهکار خلقت هستیم که خداوند به جهت خلقت ما به خود لقب "احسن الخالقین"[1] داد، ازاین لحاظ -که شاهکار خلقتیم- زیباییم. بنابر این، در این جا زیبایی ظاهری مراد نیست؛ زیرا که خداوند مثل من و شما جسم نیست، تا زیبایی ظاهری داشته باشد. او وجود محض است؛ نور خالص است؛ و وجود خالص تمامش زیبایی است و زشتی در آن وادی معنا و مفهوم ندارد.