با توجه به اینکه این موضوع، به بحث احراز وطن بر ‌می‌گردد. نظر مراجع تقلید نسبت به سؤال فوق مختلف است.   
گروهی از مراجع، با توجه به تولد فرزند در وطن اصلی والدین، آن محل را وطن فرزندان شمرده‌ و نماز آنها در آن‌جا را کامل می‌دانند. ^[1] اما برخی دیگر، این امر را در تحقق وطن برای فرزندان کافی ندانسته و نماز ایشان در وطن اصلی والدین خود را شکسته می‌دانند،^[2] مگر اینکه آنجا را به عنوان وطن خود انتخاب نموده و یا  سالی سه چهار ماه، هر چند به صورت پراکنده در آنجا سکونت داشته باشد.^[3]
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:^[4]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
در فرض سؤال نمازشان در وطن شما شکسته است.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر آنها نیز در وطن اصلی شما متولد شده‌اند بله تابع شما هستند و در وطن اصلی نماز آنها تمام است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چنانچه فرزندانی که هنوز در منزل هستند صغیرند و همراه شما به وطن اصلی می‌آیند وطن آنها محسوب می‌شود و اگر کبیر هستند و بعد از بلوغ از وطن اصلی اعراض نکرده‌اند به این معنا که بنا گذاری بر عدم سکونت در آن محل ننموده‌اند و در ضمن هر سال برای ماندن در آنجا به آن محل می‌روند که عرفاً گفته می‌شود آنجا را ترک نکرده‌اند، حکم وطنیت باقی است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
هرگاه شخصى قصد بازگشت به وطن سابق را جهت سکونت مستمر داشته باشد، ولى عملاً مدّت طولانى گذشته (مثلاً پنج سال) و هنوز بازنگشته، اعراض عملى حاصل شده، و نماز و روزه‌اش در آنجا شکسته است. مگر این‌که سالی سه چهار ماه، هر چند به صورت پراکنده در آنجا سکونت داشته باشد.
وطن پدر، وطن فرزند محسوب نمی‌شود، همچنین وطن شوهر برای زن، مگر این‌که در آنجا برای مدّت طولانی و مستمر سکونت داشته باشد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
در صورتی که محل مذکور زادگاه فرزندان باشد و از آن اعراض نکرده باشند نمازشان کامل است.

---