اگر از شواهد و قرائن، رضایت صاحب آب برای وضو گرفتن استفاده شود، استفاده از آن مانعی ندارد. بله اگر انسان بداند مالک آب راضی نیست، اکثر فقها تصرف در آن آب را جایز نمی دانند.[1] البته برخی فقها با استفاده از بنای عقلا در این موضوع، (حتی بر فرض عدم رضایت مالک هم)، تصرف در آب را جایز شمرده اند.[2]

ضمائم:

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[3]

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):

اگر بدون رضایت صاحب آب باشد، حکم آب غصبى را دارد و وضو با آب غصبى صحیح نیست.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

وضو گرفتن از نهرهایى که بناى عقلاء بر جواز تصرف در آنهاست بدون اجازه مالک (حتی در صورتی که مالک صغیره باشد) اگر چه انسان نداند که صاحب آنها راضى است، اشکال ندارد. بلکه حتی اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهى کند، یا اینکه انسان بداند که مالک راضى نیست، یا اینکه مالک صغیر یا مجنون باشد، باز هم تصرف جایز است.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

وضو گرفتن از نهرهاى بزرگ و کوچک جایز است، هرچند انسان نداند صاحبان آنها راضى هستند، امّا اگر صاحب آنها از وضو گرفتن صریحاً نهى کند احتیاط واجب ترک است و اگر مجراى نهر را بدون اجازه صاحبش تغییر داده اند، احتیاط آن است که از آن وضو نگیرند.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

وضو از نهر مذکور اگر چه انسان نداند که صاحب آنها راضی هست اشکال ندارد.