از نظر شرع مقدس اسلام، هر گونه ارتباط بین زن و مرد نا محرم ، اعم از ارتباط مستقیم و غیر مستقیم، اگر با قصد لذت (جنسی) باشد یا ترس فتنه و افتادن به گناه در آن ارتباط وجود داشته باشد، جایز نبوده و اشکال دارد. و بدیهی است که گناهان مراتب و درجات مختلفی دارند و در این بین ارتباط با زن شوهر دار از گناهانی است که عقوبت سنگینی را در پی دارد.

گناه و معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، کمتر بوی تعفن آن را حس می کند، زیرا حس بویایی او از کار می افتد و متوجه غرق شدن بیشتر خود نمی شود.

تصمیم جدی انسان به بازگشت از هر جای این مسیر باتلاق و متعفن ، خود یک پیروزی است. کسی که الان و در این مرحله قرار گرفته، باید سعی کند انگیزه خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید تا به مراحل بعدی که تحقیقا نجات از آن سخت تر خواهد بود گرفتار نشود. [1]

از نظر اکثر فقهاء اگر کسی با زن شوهرداری زنا کند و بعداز مدتی شوهر و زن از هم طلاق بگیرند و یا شوهر از دنیا برود، آن کسی که با زن زنا کرده نمی تواند بعد از مدت عده با او ازدواج کند و آن زن بر آن مرد حرام ابدی می شود [2] . [3]

باید توجه داشت که عمل زنا با نزدیکی در قبل یا دبر محقق می شود و لی در تحقق آن شرط است که دخول به اندازه ختنه گاه یا بیشتر باشد و در صورتی که کمتر از آن باشد عمل زنا انجام نگرفته است و آن زن بر آن مرد حرام ابدی نخواهد شد . [4]