انسانها در هر جامعه ای که زندگی می نمایند ناچار به تعامل و ارتباط با دیگران هستند، صرف نظر از این که آنها چه عقاید و چه روشی داشته باشند و اسلام نیز چنین معاشرتی را در حد معمول تجویز کرده است.[1]  مسلمانان می توانند در جوامعی که زندگی می نمایند، با پیروان سایر ادیان ارتباط عادلانه و دوستانه ای برقرار نمایند، به شرط این که این ارتباط در خدمت کسانی که به نحوی در گیر جنگ و مبارزه با مسلمانان هستند، نباشد. بنا بر این هر فرد مسلمان باید با دقت نظر و مشاوره، تشخیص دهد که اگر ارتباط او با کفار و بیگانگان به نحوی به ضرر اسلام و مسلمین تمام می شود از آن خودداری کند.

بله بر اساس حکم عقل مبنی بر این که مسئله ای که اهمیتش بیشتر(اهم) است را باید بر مسئله ای که اهمیتش کمتر(مهم) است مقدم داشت، اگر دفع ضرر بزرگی که متوجه اسلام یا مسلمانان است و یا برای جلب مصلحت و نفع بزرگ، باید به اقداماتی که ضرر کمتری دارد از جمله ارتباطاتی که ضرر دارد اما ضررش کمتر است دست زد.

اما در مورد پرسش شما، همانگونه که جنابعالی نیز این احتمال را مطرح نموده اید که شاید هدف آنها از همکاری با شما، نوعی تخلیه اطلاعاتی باشد که نتیجه اش، آزار و اذیت سایر مسلمانان و ضرباتی بر پیکر اسلام است، سزاوار نیست برای رسیدن به یک هدف مذهبی کوچک، به عنوان نمونه کسب اجازه برای برقراری یک مراسم اسلامی، موقعیت دیگر مسلمانان را به خطر بیندازید، و بالعکس اگر قطع ارتباط شما باعث بروز مشکلات غیر قابل تحملی برای دیگر مسلمانان شود نباید ارتباط خود را قطع کنید. در نهایت برای تشخیص دقیق این موضوع و شناخت اهم از مهم باید با افرادی که اطلاعات بیشتری در این زمینه دارند، مشاوره نمایید و در هر حال اگر بنا را بر ارتباط با مسئولین حکومتی نیز قرار دادید، در این همکاری کمی با احتیاط عمل نمایید .

نکته دیگر این که اگر به امام جماعت خود از تمام جهات اطمینان دارید، در جوامعی مثل آمریکا تنها پوشیدن کراوات، نشانه هماهنگی و همکاری با دشمن نیست، و یا ارتباطات محدودی با مسئولین دولتی جهت انجام فعالیت های مسجد نباید موجب بدبینی به ایشان باشد، مگر این که مطمئن شوید که ایشان در راستای منافع ضد اسلامی و بر خلاف مصالح مسلمانان فعالیت می نمایند.