واژه «نجس» در لغت عرب به پنج گونه استعمال شده است: 1. نَجَس، به فتح  نون و جیم 2. نَجِس، به فتح نون و کسر جیم 3. نَجُس به فتح نون و ضمّ جیم 4. نَجْسُ، به فتح نون و سکون جیم 5. نِجْس به کسر نون و سکون جیم. معنای آن پلیدی و ضد پاکی  است و گفته می‌شود لباسش نجس شد؛ یعنی ناپاک شد.[1]
راغب در مفردات گفته است: نجاست به معنای پلیدی است و آن بر دو قسم است: قسمی از آن با حواس ظاهری قابل درک است و قسم دیگر آن پلیدی باطنی است که خدا در قرآن مشرکان را مورد خطاب قرار داده و فرموده است: «إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَس‏»؛[2] اى مؤمنان! مشرکان پلیدند.[3]
همچنین گفته شده بدین جهت برای مشرکان از واژه «نَجَس»(به فتح جیم) استفاده شده که؛ لغت «نَجَس» در اصل، مصدر است و در این مورد از باب مبالغه در معنای وصفی استعمال شده است، اما این مبالغه در معنای وصفی «نَجِس»(به کسر جیم) وجود ندارد.
درباره طهارت ظاهری و باطنی کافران باید گفت؛ آنها طهارت ظاهری ندارند؛ زیرا از پلیدی‌ها و کثافاتی که از نجاسات شرعی فقهی است دوری نمی‌گزینند و نجاست باطنی آنان به این دلیل است که قلوب آنان به سبب عقائد نادرست تیره است و از توحید و معارف حقّ منحرف و چشمانشان از انوار خدای عزّ و جلّ دور است.[4]

---